خانه تکانی - مجله کلک ادب و هنر

"به اتاق که برمی‌گردی کتاب تمام نکرده برایت‌ آئینه‌ی دق می‌شود،درست مثل دیگران که برایت آئینه دق‌ شده‌اند،موقعیت را از نظر مکانی و جغرافیایی درست در مکان توالت می‌بینند و هر چیزی را که توی دلشان است‌ برایت بیرون می‌ریزند. وسط همین حرف‌ها به این فکر می‌کنی که تو هیچ‌وقت واقعا چیزی برای گفتن نداشته‌ای و یا به این‌ موقعیت مکانی همیشگی خودت،و یابه پول. حتما دیشب هم مثل همیشه به این‌ چیزها فکر می‌کردی که خوابت برده،حالا که دست و صورتت راشسته‌ای،صورتت را هم اصلاح کن تا از فکرهای دیشب بیرون بیایی و با یک لباس مرتب با تاکسی‌ سر کار برو تا همین‌طور که توی ماشین روزنامه صبح را با بی‌میلی می‌خوانی کمتر چشمت توی چشم این آئینه‌های‌ دق بیفتد،و حالا دیگر به این باور رسیده‌ای که هر چیزی‌ به دید می‌خورد یعنی همان‌قدر که می‌توان با اتوبوس و صورت اصلاح نکرده سر کار رفت وپنجاه تومنپول‌ روزنامه نداد و متفکر بود،می‌توان این کارها را هم نکرد و متفکر بود."