چکیده:
توتمیسم که نوعی اعتقاد به ارواح بود، برای انسان ابتدایی پناهگاهی اعتقادی شمرده می شد که می توانست از طریق آن با عوالم فراسویی ارتباط برقرار کند. این نوع اعتقادات در آثار حماسی بازتابی گسترده داشته است که می توان با شنـاخت آنها راهـی نـو در مـسیـر درک درسـت تـر از اسطوره های کهن قوم ایرانی نشان داد. در این میان داستان گم شدن تازیانه بهرام در شاهنامه، داستانی شگرف و درخور توجه است. به پندار نگارنده، تازیانه که به طور معمول در میدان مبارزه به کار گرفته می شد و در ضمن وسیله ای برای مجازات گناهکاران بود، بر اساس اعتقادات ایرانیان، تقدس ویژه ای داشته است. نگارنده در این جستار برآن است که داستان گم شدن تازیانه بهرام را از دیدگاه اعتقادی توتمیسم بررسی کند و نشان دهد که تازیانه بهرام بخشی از اعتقادات وی بوده و او درواقع برای حفظ این اعتقادات، جان خویش بر کف نهاده و برای بازیافتن آن به میدان رزم بازگشته است.
Totemism as a kind of believing in souls، was accounted for by primitive man as a way to communicate with super nature. This kind of belief has had a wide reflection in epic works and it can be studied in a way to shed light on better recognition of the Old Iranian mythology.
Among these، the story of the missing of Bahram's scourge in Shahnameh is a remarkable and significant story. Accordingly، the researcher believes that scourge، which was used as a fighting tool in wars and a punishing tools in courts، has had a special holiness for old Iranian people.
In this article، the researcher tries to study the missing of the Bahram's scourge from the view point of totemism and shows that the scourge was as a part of Bahram's belief and he risked to support his beliefs.