شعر (2) - مجله رودکی ادب و هنر

"شعر محمد-رفیع‌ بهاریه پیش از آن‌که پنجره چشم بگشاید تا بیدار باش شیپوری‌ها به تماشای دختران بنفشه، در حیاط، رایحه‌ی بهار مثل پار و پیرار... و خاطره‌ی رنگین بنفشه، در باغچه‌ی بی‌رمق از سرما و نیز،باور قدم رنجه‌ی بهار، در زمستان سال‌های دور «پندی آزادوار داد مرا» «ای آن‌که غمگنی و سزاواری» باید!، در جشن شکوفه‌های گل یخ، بی‌قرار، بگذری،از حاشیه‌ی بهار... در کنار دسته‌گل‌هایی که‌ آماده ورود به بیمارستان بودند،ظرف‌هایی‌ کوچک هفت‌سین خودنمایی می‌کرد. مردد بود؛کمی به گل‌ها، بسته‌های آماده و کوچک هفت‌سین،سبزه‌ها و ماهی‌ها نگاه می‌کرد. بعد از مدتی‌ دختر جوانی،گریان و نالان از بیمارستان‌ خارج شد و به طرف او رفت. مادر ظرف ماهی را به دختر جوانش نشان داد و با او خداحافظی کرد و رفت. دختر به طرف ماشینش رفت. ساکی به دست گرفت،آهی کشید، ناامیدانه به اطرافش نگاه کرد و در ماشین‌ را بست،ظرف ماهی را برداشت و با جیغ‌ کوتاهی آن را رها کرد..."