داستان ما: حسین کولی ادب و هنر

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) مجید دانش‌آراسته تا زنده بود پشت سرش هزارتا حرف می‌زدند:کلانتر است،حرف مفت زیاد می‌زند. حالا که مرده می‌گویند:خیلی لوطی بود. حسین‌ کولی از تیره‌یی دیگر بود. بر پدر این روزگار لعنت که آدم را خوار می‌کند. درست است که اختیار آدم دست خودش است،اما همیشه این‌طور نیست. آن موقع پایه یک خیلی ارج و قرب داشت و حسین‌ کولی چهل سال پیش آن را گرفته بود. چون دو تا حسن‌ داشت که پیش راننده جماعت کمیاب است. دوم آدم درویش مسلکی بود و چشم‌اش دنبال مال کسی نبود و طلا به نظرش خاک‌ می‌آمد. بجنورد گردنه‌یی داشت که خیلی خطرناک‌ بود. نرسیده به گردنه،حسین کولی‌ ماشین را خاموش کرد و از پشت فرمان پرید پایین. حسین کولی نشست پشت ماشین و گفت:سید،صلوات بگیر. گردنه را که پشت سر گذاشتیم رو کرد به من و گفت:دیدی سید،نگفتم جدشان نگه‌دارشان است. حالا می‌گویند:چرا یک آدم حسابی نمی‌گوید که او مرده."