چکیده:
بررسی حاضر به منظور شناسایی عوامل مؤثر بر ازدواجهای موفق و ناموفق دانشجویان انجام گرفته است.در این مطالعه 136 دانشجوی متأهل به صورت غیر احتمالی انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند.روش مطالعه،توصیفی-تحلیلی گذشتهنگر بود و با استفاده از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر به جمعآوری اطلاعات پرداخته،دادهها با استفاده از آزمون«تی»و تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج به دست آمده بیانگر آن است که عوامل مؤثر بر ازدواجهای نوفق به ترتیب عبارتند از:داشتن اعتماد به یکدیگر،روابط کلامی و غیرکلامی خوب و مبتنی بر مراودات سالم،و توافق بر سر مسائل اساسی زندگی از قبیل تصمیمگیری شغلی، هدفهای زندگی،تحصیل،شیوه برخورد با فرزندان،مدت زمانی که باهم سپری میشود، فعالیتهای ایام فراغت،بچهدار شدن و روابط جنسی.به علاوه برخی از عوامل شخصی،خانوادگی و اجتماعی مؤثر بر سازگاری دانشجویان عبارت است از:نوع شغل همسر،طریقه آشنایی با همسر،شیوه حل مشکلات و محل مراجعه در زمان بروز اختلاف با همدیگر.همچنین نتایج نشان داد که سن،رشته تحصیلی،وضعیت تحصیلی دانشجو،و تحصیلات همسر در میزان سازگاری زناشویی آنان اثرگذار نیست.
خلاصه ماشینی:
"حال با توجه به اینکه موفقیت در ازدواج مهم و اساسی است و تأثیر بسیاری در موفقیت در سایر ابعاد زندگی دارد و همچنین از آنجا که دوره دانشجویی، سن و دوره ازدواج است-همانگونه که در چند سال اخیر با برگزاری جشنهای ازدواج دانشجویان،آنان به این امر ترغیب میشوند-و دانشجویان علاوهبرآن با تکالیف مهم تحصیل که نیازمند آرامش ذهنی و روانی است مواجهند و هرنوع مشغله ذهنی به ویژه در رابطه با ازدواج و روابط زناشویی آثاری منفی بر سلامت جسم،روان و وضع تحصیلی آنها ایجاد میکند،تحقیق حاضر با هدف بررسی وضعیت ازدواجهای موفق و ناموفق در بین دانشجویان،درصدد پاسخگویی به این سؤالها است که چه عواملی به موفقیت و یا عدم موفقیت در ازدواج دانشجویان منجر میشوند؟مهمترین آنها کدامند؟نقش عوامل شخصی،خانوادگی و اجتماعی در آنها چقدر است؟و آیا متغیرهایی مانند سن،رشته تحصیلی،وضعیت تحصیلی دانشجو،و تحصیلات همسر در میزان موفقیت ازدواج دانشجویان نقش دارند یا نه؟ 2-روش این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشتهنگر است.
جدول 3:مقایسه میزان موفقیت ازدواج در بین گروههای مختلف دانشجویان برحسب متغیرهای مورد مطالعه (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث با توجه به نتایج به دست آمده،عواملی همچون اعتماد به همسر،داشتن روابط خوب و حسنه،و مراودات سالم کلامی و غیر کلامی از قبیل باهم خندیدن و شاد بودن،به آرامی با یکدیگر بحث کردن، باهم بودن و باهم به تفریح رفتن،داشتن تبادل افکار مهییج و برانگیزاننده و همچنین داشتن تفاهم در زمینه تصمیمگیریهای شغلی،هدفها و آرزوها،ادامه تحصیل،فعالیتهای ایام فراغت،بچهدار شدن،روابط جنسی،شیوه برخورد با فرزند،رعایت آداب زندگی و چگونگی روابط اجتماعی و مواردی از این قبیل که در نتایج تحقیق اشاره شد،از جمله عواملی هستند که در بین دانشجویانی که دارای سازگاری زناشویی بالا بودند،بهطور معنادار بیش از دانشجویانی بود که سازگاری زناشوییشان پایین بود."