چکیده:
بیمه شخص ثالث بهعنوان ویترین شرکتهای بیمه بهحساب میآید و بیمهگران از آن بهعنوان دروازهای برای فروش سایر محصولات بیمهای یاد میکنند.بیمه شخص ثالث از رشتههای زیانده و از ریسکهای نامطلوب و بد بیمه است.آمار سالانه منتشر شده در زمینه فعالیتهای شرکتهای بیمه دولتی و خصوصی نشانگر ضریب خسارت بالای این رشته بیمهای است.باتوجه به روند خصوصیسازی و پیوستن احتمالی کشورمان به سازمان تجارت جهانی و تجارت جهان و در نتیجه افزایش رقابت میان شرکتهای بیمه(داخلی و خارجی)،شرکتهای بیمه باید راهکاری برای کاهش ضریب خسارت این رشته بیمهای پیدا کنند.مسلما عوامل متعددی میتواند دلیل ضرروزیان بالای شرکتهای بیمه در رشته بیمه شخص ثالث باشد که میتوان آنها را برمبنای چندین عامل گوناگون تقسیمبندی کرد که این دلایل میتواند فنی، قانونی،سیاسی،اجتماعی،فرهنگی،اقتصادی و تکنولوژیکی باشد.در بیمه که عملیات بیمهگری براساس احتمالات و آماروارقام است مدیریت ریسک نقش مهمی ایفا میکند.در رشته بیمه شخص ثالث هم این امر مستثنی نیست و بهکارگیری دانش مدیریت ریسک در این رشته بیمهای باتوجه به ریسک بالای آن بسیار ضروری است. با استفاده از دانش مدیریت ریسک میتوان تا حدودی میزان خسارت این رشته زیانده را کاهش داد؛این امر میتواند سودآوری شرکتهای بیمه کشور را در بازار بیمه شخص ثالث تضمین کند.د این مقاله ابتدا به بیان مفاهیم کلیدی در زمینه مدیریت ریسک و رشته بیمه شخص ثالث پرداخت و در ادامه عوامل مؤثر بر افزایش میزان خسارت پرداختی و تشدید ریسک مرتبط با فعالیت شرکتهای بیمه در این رشته بیمهای را به تفصیل میآوریم و در نهایت ضمن پرداختن به راهکارهای کاهش ریسکهای مرتبط با بیمه شخص ثالث،تأثیر قانون جدید بیمه شخص ثالث (مصوب شورای نگهبان در تاریخ 1387/5/16)را بر ریسک این نوع بیمه بررسی میکنیم.