چگونگی ارتقاء کسب ارزش افزوده زعفران ایران در فرآیند تجارت و بازاریابی بین الملل (2) مقاله

چکیده:

ایران در تولید و صادرات زعفران دارای مزیت بالایی است،اما در مورد تجارت و صادرات موثر این محصول از مزیت رقابتی برخوردار نیست.ایران به علت داشتن‌ منابع قابل‌دسترسی فراوان و نسبتا ارزان از قبیل زمین و نیروی کار در تولید زعفران نسبت به رقبا از امتیاز مناسبی برخوردار است.اما از نظر جایگاه و هسم بازار و تجارت‌ زعفران برخی از کشورها مانند اسپانیا و امارات از کارآیی بالاتری برخوردارند.بیش از 80 درصد صادرات زعفران ایران به اسپانیا و امارات می‌باشد،اما این دو کشور مصرف‌کننده نهایی نیستند و بیش از 85 درصد زعفران صادراتی به این کشورها مجددا به کشورهای دیگر صادر می‌شود.این در حالی است که تولید داخلی زعفران اسپانیا کمتر از یک تن است.این موجب شده است که ایران سهم قابل‌توجهی از ارزش افزوده خود را در بخش تجارت از دست بدهد.این واقعیت نشانگر آن است که بخش قابل‌ توجهی از ارزش افزوده در حلقه تجارت خارجی این محصول وجود داد که تجار ایرانی قدرت کسب ان را ندارند.به عبارت دیگر توزیع ارزش افزوده در طول زنجیره ارزش این‌ محصول نابرابر و سهم ایران بسیار ناچیز است.این بدان معنی است که تولیدکنندگان واقعی سهم اندکی از این ارزش افزوده را به خود اختصاص می‌دهند در این مقاله سعی بر آن شده که چگونگی ارتقاء ارزش افزوده در تجارت و بازاریابی زعفران ایران و چالش‌های فراروی آن بررسی شده و همچنین راهکارهای عملیاتی با اتکا به مفاهیم علم مدیریت‌ بازار و بازاریابی که لازمه اجرایی نمودن آن منجر به اهداف کسب ارزش افزوده خواهد شد نه قوانین محدودکننده و اخذ عوارض بی‌هدف ارائه شود. آنچه در شماره پیشین خواندید،برخی عواملی بود که منجر به کسب ارزش افزوده می‌شوند.در این قسمت ادامه مطلب را پی می‌گیریم.