داستان ایران : دروغ ادب و هنر

"" هنوز روی صندلی جابه‌جا نشده بود که گفت:"تا خدا نخواد یک برگ‌ از درخت نمی‌افته. این بنده‌های خدا زن‌ وبچه دارن. تو این بیمارستان کار دارم. بعد کاغذ رابه من دادو گفت:"این تلفن‌های منه. اصلا خدا اون رو خلق کرده برای کار خیر. گفت:"خدا تو رو هم دوست داره. تو هم تو این سفره امام زمان شرکت‌ کن،به این بچه‌های یتیم و مادر بیمار هم هر قدر می‌تونی کمک کن. " وزیر لب این شعر را زمزمه کرد: مبارک باد برروزی ده رسانان هر آن روزی که روزی ده رساند برای یک لحظه اشک شوق چشمانم را خیس کرد،و او غیب شد. هر روز ده نفر زنگ می‌زنن و با دکتر کار دارن. " گفتم:"پس بچه‌های یتیم و مادر بیمار دروغه؟" گفت:"تو دیوونه‌ای. این بار اشک خوش‌حالی تمام صورتم را خیس کرد و با خودم گفتم: "خدا رو شکر که دروغ بود."