خلاصه ماشینی:
"تصاویر حاضر در زمانی مشخص(97-1991)ثبتشدهاند؛زمانی که عکاسی در برابر سطح حساس قرار گرفته وبه واسطهی قطرههای آب تصویر خود را ثبت نموده است.
ناظر تصویر که خود در حکم منظره نیز هستدر زمان حال این نقش دوگانه را با طرف دیگر گفتگو که درزمانی دیگر حضور داشته تقسیم میکند.
مکالمه حاضر هرچند کهرابطهای میان«گذشته و حال»برقرار میسازد اما از آنجایی کهاین رابطه حاصل تقطیع زمانی است و نه پیوستگی؛بدینترتیب که لحظه و یا برشی از گذشته را به صورتی ناگهانی دربرابر ناظری تازه در زمان حال قرار میدهد دیگر به سختیمیتوان آن را در حوزهی زمان در شکل عمومیاش جای داد و(به تصویر صفحه مراجعه شود)از همین روست که میتوان نام«مکالمهی فرازمانی»بر آننهاد.
هنرمند با در معرض قرار دادن خود در دوسویهی اینمکالمه تاکید میکند که در مواجهه با تصویر عکاسانه چنینموقعیتی برای تمامی ناظران و در هر زمانی قابل تجربه است."