عجب خودسرانه ایم ادب و هنر

"پیامبر عظیم الشان اسلام با عامل محبت توانست آنهمه نفوس را مجذوب خویش سازد و در مدت‌ کوتاهی دل‌های مردم را متوجه خویش گرداند و آنقدر احترام کسب کند که در جهان نظیری برای‌ آن پیدا نشود. او دارای روحی بزرگ و قلبی آنچنان حساس و مهربان بود که شعاع محبت خویش را تا آخرین مرز خلقت گسترش میداد،تأثیر هریک از موجودات این جهان قلب مهربان و روح‌ لطیفش را آزرده و ملول میساخت،احساس گرمی نفس گوسفندی که هسته‌های خرما را با لب- های خود از دست او برمیداشت،موجی از نشاط و سرور در دل او ایجاد میکرد،و مشاهدهء جوجه‌های پرنده‌ای وحشی،که از آشیان متواری،و از حمایت و سرپرستی مادر،محروم شده‌ بودند؛اشک تأثر و تأسف از دیدگان پرفروغ و ملکوتیش روان میساخت،و چون درخت خرمائی‌ را تشنه و افسرده در برابر خود می‌دید؛تشنگی آنرا در جگرگاه خود احساس می‌کرد و با بیانی نافذ و منطقی و پرمهر؛درباره آن درخت سفارش میکرد،زیرا او پیامبر رحمت‌ برای تمام جهانیان بود."