خلاصه ماشینی:
"تأکید اصلی مقاله که در واقع دیدگاه نگارنده میباشد،بر این نکته متمرکز شده است که اگرچه هنر زرگری ایران در دوره صفویه تفاوت چشمگیری با سایر ادوار تاریخی قبل از خود ندارد،اما ورود خارجیان شرقی(هندیان)و غربی (اروپاییان،خصوصا فرانسویان)رونقی به آثار و تکنیکهای این هنر بخشید، ضمن اینکه این دوره،اولین دوره در تاریخ ایران است که ایران توجه ناظران خارجی زمان خود را به تحولات هنری جلب کرده و اساسا ناظرانی از همین صنف،نظیر شاردن و تاورنیه با این نگاه به ایران وارد شده و گزارشهایی از آن نقل کردهاند.
سانسون،مبلغ مسیحی فرانسوی که در دوره سلطنت شاه سلیمان صفوی(1077-1106 ق)به ایران مسافرت کرده است،در سفرنامه خود در باره علاقه شاه سلیمان به اسب و تزیین آن میگوید: هریک از این اسبها به قدر یک خزانه پر از جواهر،ارزش دارند،زیرا رکابهای این اسبها همه از طلا است،دهنهها و سینهبندها و قسمتهای جلو عقب زینها نیز همه از طلا است و روی طلاها مینا کاری کردهاند و بر روی آنها برلیان و یاقوت و انواع جواهرات قیمتی دیگر نشاندهاند.
{P1P} گفتنی است که از ایران نیز آثار زرگری به هندوستان راه یافت،چنان که بوداق بیگ قزوینی در زمره هدایایی که شاه تهماسب اول به وسیله همایون میرزا سفیر برای نظام شاه،حاکم هندوستان میفرستد به این مطلب اشاره میکند: ...
{P3P} علاوه بر نامهای اشاره شده میتوان از محمد حسن زرگر و امیر خان اردبیلی نیز نام برد که در عصر شاه عباس اول در بازسازی آرامگاه شیخ صفی الدین نقش برجستهای داشتند."