شعر خودمان - مجله آزما ادب و هنر

"هروقت خواستی گولم بزنی بهانه‌ی چرخ‌فلک گرفتم تا راحت‌تر گم شوی روز به روز خودمان بلندتر شدیم و دیدارهایمان کوتاه (2) اگر سیل نمی‌آمد و راه‌بندان نمی‌شد مرگ با زلزله‌ی دیشب رسیده بود و من تا حالا نشانی‌ات را از اطلاعات بهشت گرفته بودم این چندمین بار است که ندانم‌کاری‌های دو چشم نگران پابندم می‌شود از این به بعد شهریور هر سال تلفن‌ات زنگ خورد می‌توانی حدس بزنی از دو چشم مهربان افتاده وبا اولین حادثه‌ی کوچک راهی شده‌ام *رامین فرهادی پاییز تولدی دیگر است مرا چونان ستایش اعجاز نگاهی سخت عاشق آن گاه که تو می‌آیی شکفتن در انزوای خاطراتی فسرده است بهانه‌ی سرودی دیگر شکوه هزاران ناگفته‌ی دوستت دارم‌هاست آن گاه که می‌آیی زرد برگ‌ریزان آرزوهایم سرخ گر گرفتن جاودانه‌ای حسرت‌ها همه پاییزم آن‌گاه که تو می‌آیی"