چکیده:
عنوان مقاله ی حاضر؛ نقش نیروی انتظامی در تامین امنیت اجتماعی و ارائه راهکارهای مناسب برای ارتقاء آن می باشد. مرجع امنیت اجتماعی در این مقاله جامعه و موضوع آن امنیت اجتماعی است. منظور از جامعه، اجتماع مردمی است که در قلمروی جغرافیایی کشور ایران سکونت داشته و از گروه ها، طبقات، اقوام و مذاهب مختلف تشکیل شده اند و منظور از امنیت اجتماعی مورد نظر ناجا، آن بخش از اقدامات ایجابی دولت است که در راستای ارتقاء و تامین امنیت اجتماعی صورت می گیرد که در حوزه ی ماموریت های ناجا قرار دارد صورت می گیرد. در این تحقیق محقق تلاش نموده تا این نقش را کاملا برجسته سازد و سهم آن را در تامین امنیت اجتماعی کشور مشخص کند. در انجام این تحقیق از روش زمینه ای موردی با رویکرد همبستگی استفاده شده است. جامعه ی آماری تحقیق، کلیه ی فرماندهان و مدیران جایگاه های 18 (سرتیپی) و بالاتر در ستاد ناجا و فرماندهان انتظامی استان ها، همچنین اساتید دانشگاه هایی که در زمینه ی امنیت اجتماعی صاحب نظر و صاحب اثر می باشند، بوده است. برای تعیین و اندازه گیری متغیرها و شاخص ها، از روش میدانی شامل تکمیل پرسشنامه، مصاحبه با کارشناسان، تشکیل میزگرد و طوفان مغزی و از روش اسنادی شامل فیش برداری از متون دینی و مستندات بالادستی و مطالعه ی اسناد و مدارک، استفاده شده است. متغیرهای مستقل این تحقیق پیشگیری از وقوع ناهنجاری ها و جرایم اجتماعی، نظارت بر حفظ انضباط اجتماعی، رعایت اخلاق اجتماعی، تعامل اجتماعی با نهادها، سازمان ها و بخش خصوصی و ارایه خدمات اجتماعی می باشند. با توجه به ماهیت سؤال های پژوهشی از ابزارهای مناسب آماری نظیر آزمون رتبه ای فریدمن، تحلیل رگرسیونی و تحلیل مسیر استفاده شده و نقش هر متغیر بر امنیت اجتماعی مشخص گردیده است. سپس با استفاده از نرم افزار لیزرل مهم-ترین شاخص ها در هر متغیر تعیین شده اند. نتایج این تحقیق نشان می دهند که ماموریت های اصلی نیروی انتظامی که در قالب نقش و بعنوان متغیرهای مستقل تحقیق آورده شده اند، همگی بر متغیر وابسته امنیت اجتماعی تاثیر معنا دار و افزایشی داشته و با تغییر آنها می توان امنیت اجتماعی را در جامعه پیش بینی و تبیین نمود. هر چند میزان این همبستگی و معنا داری برای هر یک از متغیرها و تاثیر آن بر متغیر وابسته متفاوت است.
خلاصه ماشینی:
"وجود عوامل متعدد تأثیرگذار بر امنیت اجتماعی از یک طرف و وجود عواملی از جمله:پایین بودن میزان احساس امنیت در مقولههای جانی،مالی،روانی و اخلاقی؛ضعف در انجام وظیفه و ایفای نقش توسط نهادها و سازمانهای دولتی و خصوصی در تأمین امنیت اجتماعی،ضعف در استفاده از ظرفیتهای مشارکت مردمی و جلب آن در تأمین امنیت؛مشخص نبودن دقیق مرزهای مفهومی و ادبیات امنیتی در سطوح امنیت از جمله امنیت عمومی،اجتماعی و فردی در مأموریتهای ناجا؛ضعف در تعیین دقیق مسئولیتها و وظایف ناجا و سایر نهادها در مقوله امنیت اجتماعی و نحوهی ارتباط آن نهادها با ناجا؛خلاء پیشبینی ساختار مناسب برای تأمین امنیت اجتماعی در قانون ناجا؛ضعف در بهرهگیری از سرمایههای اجتماعی توسط ناجا و نهادهای تولیدکنندهی امنیت؛فقدان الگوی بومی شدهی منطبق بر شاخصهای خاص امنیت اجتماعی در جامعهی مردم سالار دینی ایران،از عمدهترین مسایل و چالشهای موجود ناجا در امنیت اجتماعی میباشد که این تحقیق تلاش دارد بخشی از آنها را مورد مداقه و امعان نظر قرار دهد.
حجم نمونه و جامعه آماری در این تحقیق نمونهگیری به صورت احتمالی انجام شد و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران برابر با 183 نفر مشخص و تعداد 300 پرسشنامه بین جامعهی آماری توزیع شد که 210 پرسشنامه جمعآوری گردید و که همهی 210 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و گویههای مربوط به مقیاسهای سنجش متغیرهای مطرح شده در سوالها به شرح زیر استخراج شد: &%03913EDMG039G% نظارت بر حفظ انضباط اجتماعی متغیر واسط:رضایتمندی از عملکرد پلیس 12 شاخص به این مولفه اختصاص داده شد و نتایج نشان میدهند که در مجموع 0/95 درصد افراد نمونه آماری معتقدند شاخصهای تعیین شده در حد خیلی کم،6/19 درصد در حد کم،41/41 درصد در حد زیاد و 51/08 درصد در حد خیلی زیاد در رضایتمندی از عملکرد پلیس تاثیر دارند."