خلاصه ماشینی:
"درمورد مقایسهاثر جلب افراد به مناطق شهری و متمدن از روستاها و بالعکس درباره هجرتمردم از شهرستانها به روستاها این نتیجه را میگیریم که بهرصورت ترک زادگاهافراد و گرایش بسوی منطقه دیگر صرفا برای تلاش معاش است منتها مردمدر نظر اول گول ظواهر شهرنشینی و شلوغی و درآمد آنرا خورده و از روستاهازراعت خود را ترک کرده و بتصور بهبود در وضع زندگی به شهرها میروندغافل از اینکه زندگی پرزرقوبرق ظاهری شهرستان بدنبال خود مشکلاتیرا نیز دارد و ازاینرو بعضی از کشاورزان بفوریت تسلیم این وسوسه نشدهو زندگانی دهقانی خود را به سکونت در شهرهای شلوغ و پرجمعیت و پرخرجترجیح میدهند.
(به جدول شماوه 2 رجوع شود) جدول شماره 2 درصد خانوارهای روستائی که میتوانند از لحاظ تولید قسمی از سال راخودکفائی داشته باشند تعداد ماههای سال درصد 1 تا 3 ماه 21% 4 تا 6 29% 7 تا 9 36% 10 تا 12 14% تحت چنین شرایطی تراکم جمعیت از حدودی متجاوز شده است که توسعهبخش کشاورزی تنها بتواند آنرا اداره کرده و اقداماتی بر علیه فقر وگرسنگی بعمل آورده برای مدلل نمودن چنین فرصتی نتایج پرسشهائی راکه بوسیله شرکت اعتباری تعاونی ناحیه چتاناگپور درمورد توسعه طرحهایکشاورزی بعمل آمده است در زیر بنظر شما میرسانیم.
در منطقه کانتایالی که محل اسکان عشایر نسبتا دوردست است هنوزوضع قدیمی زیربنای درآمد دهات هندوستان مرسوم است یعنی اقتصادکشاورزی خانواده روستائیان براساس کشاورزن است فقط چند نفر اززارعین ثروتمندتر برای بازار و فروش محصول تولید میکنند و معمولاالگوی تولید عبارت از تولید خواروبار به حد ارضاء نیازمندیهای هر خانواده زارعین با میزان خودکفائی تولید کم مجبور هستند که کمبود درآمدخود را از راه کار اضافی در مزارع تامین کنند."