چکیده:
این مقاله ابتدا مقدمات ارتباط و اطلاعرسانی را معرفی میکند و به تفاوت میان این دو میپردازد.آنگاه با تبیین ساختار گفتوگو و سپس بررسی کوتاهی از نظریاتی که دربارهء روابط ملتها و تمدنها در سطح بینالمللی ابراز شده است،کارکردهای علم اطلاعرسانی در عرصهء گفتوگوی تمدنها را بررسی میکند.
خلاصه ماشینی:
"به جماعت انسانی انتقال مییابند"در آمده است و اکنون علاوهبر این معنا،عمل ارتباط و انتقال اطلاعات را نیز در برمیگیرد2 بنابراین،زمانی محتوای ارتباط در فرهنگسازی نقش خود را ایفا خواهد کرد که دارای اطلاع باشد.
هرنوع ارتباطی در سطح گسترده و وسیع آنکه پس از مرز ارتباط درون فردی و ارتباط چهره به چهره،از نوع بدون واسطه آغاز میشود،یعنی از انتشار کتاب،روزنامه و مجلات گرفته،تا شبکههای اطلاعاتی جهانی طبق ضوابطی که در این حوزهء نوین دانش بشری تعیین و تبیین شده است انجام میگیرد و بدون توجه به ابزارها و روشهای آن ناممکن خواهد بود.
چنانچه جامعه جهانی را بهعنوان یک موجود زنده فرض کنیم و افراد بشر بهعنوان سلولها و جوامع مختلف، دستگاههای گوناگون این موجود در نظر گرفته شوند،در چنین موجود زندهای سیستم گردش خون،نظام اطلاعرسانی جهانی است که محتوای اطلاعاتی فرهنگها،افکار،و تمدنها را به سراسر بدن میرساند و ارتباط موثر و حیاتی را در میان دستگاهها و سلولهای آن برقرار میسازد.
در این میان سیاستمداری اندیشمند-معمولا این دو صفت کمتر در کسی جمع میشود- یعنی جناب آقای خاتمی رئیس جمهوری کشور عزیزمان پیشنهاد"گفتوگوی تمدنها"را در صحن عمومی سازمان ملل متحد ابراز مینماید و به تبیین آن برای ملتهای دنیا و حکمرانان آنان همت میگمارد.
اطلاعرسانی بهعنوان ابزاری در خدمت گفتوگوی میان تمدنها یا ساختاری که بدون آن حجم گسترده ارتباطات انسانی قابل کنترل نخواهد بود در این عرصه جدید جایگاه خود را بازمییابد.
امید است در مجالی دیگر به امکانات فراهمشده در این دانش برای چنین گفتوگویی به شکل مصداقی و نیز دیدگاه اطلاعرسانی دربارهء موانعی که بر سر راه آن وجود دارد پرداخته شود."