یادداشت سردبیر سرمقاله

"برخی فارسی نویسان‌ به درستی تأمل کرده‌اند که کلماتی چون دانایی و توانایی را چرا باید با علامتی شبیه همزهء عربی‌ نوشت و حال آنکه آوای آن‌"ی‌"است. همزه را می‌بایست در همان وضعیت خود نگه داشت و "ی‌"کوتاه شده یا شبه همزه را به‌"ی‌"تبدیل کرد. برخی نویسندگان جوان که علاقه‌مندند رسم الخطی مقبول را در نوشته‌هایشان رعایت کنند نیز متأسفانه به پیروی از این حرکت‌های بدون مطالعه-با این فرض که لا بد حکمتی و توجیه‌ مستدلی و رای آنچه خوانده و دیده‌اند نهفته است-آن را تقلید می‌کنند و این ویروس رفته‌رفته در گسترهء وسیع‌تری نفوذ می‌یابد و زمانی که جاگیر شد،پشت سپر شناخته شدهء"غلط مصطلح‌" قرار می‌گیرد و بدین ترتیب،برای کاربرد آزادانه مجوز دریافت می‌کند. اما متأسفانه در بعضی‌ ویراستاران-یا کسانی که به بیماری‌"خود ویراستار پنداری‌"گرفتارند-قضیه وارونه است."