خلاصه ماشینی:
"در لایحهی نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران،هدف از دورهی راهنمایی چنین بیان شده است:«دورهی راهنمایی تحصیلی برای هدایت دانشآموز از مرحلهی کودکی به نوجوانی، شناخت استعداد،علایق و توانایی نوجوانان و زمینهسازی برای شکوفایی آنان،رشد شخصیت، پرورش اعتماد به نفس و خودشناسی،تقویت و تأمین باورهای دینی،اخلاقی و اجتماعی و آمادهسازی او برای انتخاب مسیرهای تحصیلی و شغلی منطبق با استعداد،توانایی و علاقهی وی و نیازها و امکانات کشور فعالیت میکند»(صافی، 1380) رسیدن به اهداف ذکر شده مستلزم طرح و برنامهای مدون است که ضروری است،خدمات راهنمایی و مشاوره در آن جایگاه خاص خود را داشته باشد؛زیرا بدون در نظر گرفتن فردی مشخص،برای انجام این امور،هرگز به سر منزل مقصود نخواهیم رسید.
دانشآموزان با قرار گرفتن در محیط جدید راهنمایی به طور قطع دچار مشکلاتی میشوند و در نتیجه افت تحصیلی پیدا میکنند؛و بسیاری از آنها روش مطالعهی صحیح و برنامهریزی درسی مناسب را نمیدانند لذا قادر به پیشرفت تحصیلی مناسب نیستند این جاست که مشاور وارد عمل شده و حتی در زمینهی تحصیلی نیز به دانشآموزان کمک میکند.
حال این سؤال مطرح است که کدام یک از کارکنان مدرسه به طور مستقیم در تحقق این هدف باید بکوشد؟آیا مدیر و یا معلمان مدرسه هر کدام با در نظر گرفتن وظایف خاص و متعدد خود قادر خواهند بود این وظایف را نیز به عهده بگیرند؟ چگونه و با چه وسایلی باید اقدام به شناسایی استعدادها و رغبتهای دانشآموزان بنمایند و سرانجام اینکه نتایج کار و تلاش خود را کجا باید ثبت و نگهداری کنند؟و چگونه به اطلاع مشاور دوره متوسطه برسانند؟پاسخ به این سؤالات بسیار دشوار مینماید چرا که در قوانین موجود هیچ فرد بهخصوصی برای دنبال کردن این اهداف در نظر گرفته نشده است."