چکیده:
زمینه های فکری و اعتقادی در شکل گیری شخصیت انسان نقش بسیار دارند. مصرف نیز از این اصل مستثنی نشده و چگونگی آن وابسته به بسترها و زمینه هایی است که برای مصرف کننده حاصل آمده است. امانتداری و مسئولیت پذیری دو اصل اساسی در این زمینه است که انسان را به استفاده صحیح فرا می خواند. نظم و برنامه ریزی، فرهنگ سازی و آموزش نیز از اصول لازم و انگیزش زا در این مسئله هستند که در مقاله حاضر به آن ها پرداخته شده است.
Intellectual and ideological backgrounds have a significant role in the formation of human characters. Consumption is not apart from this principle and the way it occurs is dependent upon the backgrounds having been created for the consumers. Trustworthiness and acceptance of responsibility are two important principles in this respect. Orderliness and planning، culture-building، and education are
among the required motivating principles concerning this issue، which are dealt with in this article.
خلاصه ماشینی:
و (نیز) در امانات خود خیانت روا مدارید، در حالی که میدانید (این کار، گناه بزرگی است) وقتی آدمی به هدف خلقت توجه نماید بنگرید به: الذاریات(51)/56 و خویش را امانتدار و همه امکانات را از آن خداوند بداند، نمیتواند نعمتها را جدای از خالقش تصور نماید و به گونهای آنها را بهکار بندد که مطابق نظر خداوند نباشد، بیش از نیاز، مصرف نماید و یا آنچه نیاز است، مصرف ننماید.
انسان نسبت به خدا، خود، دیگران و حتی طبیعت مسئولیت دارد و دربارة هر یک بار امانتی را به دوش میکشد و به تناسب آن نیز باید پاسخگو باشد بنگرید به: فرهنگ روابط اجتماعی در آموزههای اسلامی، ج 2 از آنجا که مصرف، به کار بستن و استفاده از هر امر در مورد خویش است، نمیتوان آن را منحصر در بهرهوری از امکانات مادی خلاصه نمود، بلکه پاسداشت هر امانت، مصرف صحیح آن است.
ذلت پذیری، خودفراموشی، خود باختگی، خود بیگانگی، خودکشی و ارتکاب گناه، نمونههایی از خیانت به خویشتن و استفادهای ناصحیح از تواناییهای خدادادی است بنگرید به: علی جلائیان اکبرنیا، نظم و انضباط فردی و اجتماعی دیگر افراد نیز امانتهایی را بر دوش انسان مینهند.
اموال عمومی امکانات و سرمایههایی است که خداوند آنها را مایه حیات و بقای زندگی قرار داده و مخصوص به نسلی خاص نیست و مردم هر دوره مسئولیت محافظت و استفاده صحیح از آن را دارند.
بقره (2)/247 حضرت یوسف7 نیز در هنگام پذیرش مسئولیت در حکومت مصر، جهت اعتماد سازی برای دریافت مدیریت امور خزانه به امانتداری و دانش خویش اشاره میکند و میفرماید: «مرا بر خزانههای این سرزمین بگمار که من نگهبانی دانا هستم».