چکیده:
هدف:هدف این پژوهش،مقایسهء ناگویی هیجانی و هوش هیجانی دانش‌آموزان دبیرستانی مدارس تیزهوشان و عادی بود.روش:در این تحقیق 175 دانش‌آموزان دبیرستانی(86 نفر از مدارس تیزهوشان و 89 نفر از مدارس عادی)شرکت کردند.از شرکت‌کنندگان خواسته شد مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و مقیاس هوش هیجانی را تکمیل کنند.بری تحلیل داده‌های آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و ضرایب همبستگی پیرسون)استفاده شد.یافته‌ها:نتایج پژوهش نشان داد که ناگویی هیجانی دانش‌آموزان مدارس تیزهوشان کمتر از دانش‌آموزان مدارس عادی است،اما تفاوت هوش هیجانی آنها معنادار نیست.رابطهء ناگویی هیجانی و هوش هیجانی دو گروه دانش‌آموزان تیزهوش و عادی منفی و معنادار بود.تیزهوشان به دلیل فهم و درک بیشتر و سریع‌تر موقعیت‌های هیجانی،پردازش و سازمان‌دهی بهتر این موقعیت‌ها و توانایی بیشتر در تبدیل هیجان ادارک شده به کلام،کمتر به نگویی هیجانی دچر می‌شوند.بالا بودن هوش شناختی،ضامن هوش هیجانی زیاد نست،زیرا هوش شناختی با هوش هیجانی تفاوت ماهوی دارد.نتیجه‌گیری:ناگویی هیجانی نوعی نقص در پردازش و تنظیم هیجان‌هاست و به همین دلیل با هوش هیجانی رابطهء منفی دارد.
خلاصه ماشینی:
"نتایج آزمون همبستگی پیرسون در هر دو گروه دانش- آموزان تیزهوش(جدول 3)و عادی(جدول 4)نشان داد که رابطهء ناگویی هیجانی و هوش هیجانی منفی و معنادار است.
بحث نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین میانگین نمره‌های دو گروه در ناگویی هیجانی و زیرمقیاس دشواری در شناسایی احساسات،تفاوت معنادار وجود دارد،ولی در دو زیرمقیاس دیگر رابطهء معنادار دیده نشد،میانگین نمرهء کلی ناگویی هیجانی و میانگین نمرهء زیرمقیاس دشواری در شناسایی احساسات در گروه دانش‌آموزان عادی بیشتر از دانش‌آموزان تیزهوش بود.
جدایی این نوجوانان از دنیای همسالان،یعنی جایی که باید تعامل‌های اولیهء زندگی را برقرار کند و فرآیندهای حل مسأله را بیاموزند،ممکن است برای آنها تعارضات بین شخصی و مشکلات هیجانی(زیدنر و همکاران،5002)و یا احساس تنهایی و انزوا به دنبال داشته باشد و این فرصت را از آنها بگیرد که مهارت‌های اجتماعی خود را در محیطی که توانایی کلامی افراد،شوخ‌طبعی،پیچیدگی تفکر و علایق‌شان مشابه آنهاست،تمرین کنند و ارتقا دهند(اف و رادسویچ،9002).
این یافته‌ها که فرضیهء سوم پژوهش را به‌طورکلی تأیید می‌کند،با یافته‌های پژوهش‌های دیگران(بشارت و همکاران،781؛تیلور، 0002؛پارکر و همکاران،1002؛و ریسیمو9،3002)مطابقت دارد دارد و براساس احتمالات زیر تبیین می‌شود: نتایج این پژوهش نیز همانند پژوهش‌های ذکر شده نشان داد که هوش هیجانی زیاد در برابر ابتلا به بیماری‌هیا جسمانی و روانی،یک عامل حفاظت‌کننده است.
به‌طور خلاصه می‌توان گفت که نتایج این پژوهش تا حد زیادی با پژوهش‌های قبلی همخوان است و رابطهء هوش هیجانی و ناگویی هیجانی را در هردو گروه دانش‌آموزان تیزهوش و عادی تأیید می‌کند."
(
, 
, 
)
