چکیده:
بیمعنایی زندگی و اندیشههای پوچگرایی، از بحرانهای انسان معاصر است که پیآمدهای بسیاری همانند انحطاط خانواده و آسیبهای روحی و روانی را به دنبال داشته است. اندیشهورزان امروزی در رویارویی با این بحرانها، هر راهی جز ایمان دینی را سنجیدهاند که البته افادهای ننموده و بشریت بیش از پیش در منجلاب این تباهی فرو رفته است. با وجود این، باورهای دینی از جمله اندیشة مهدویت در مقابل این هجمه میتواند سدی پدید آورد و بشر امروزی را از این بحران برهاند.این نوشتار به چگونگی تأثیرگذاری اندیشة مهدویت و مبانی آن در عبور از نیهیلیسم و معناداری زندگی میپردازد و رهآوردهای باورداشت حضور امام و انتظار سازنده را در رفع پیآمدهای نیهیلیسم بیان میکند
One of the crises of our contemporary man is his nihilistic idea that says Existence is useless and denies any objective ground of moral truth. Nihilism has always had its many bad effects on human life such as the decline of families، mental harms or spiritual injuries. However، today’s thinkers have risen against those crises and proved that every other way except religious Faith and Godly belief will bring no positive result for humanity; and this has been exactly indicated through experience by practical proofs; otherwise، human social existence will definitely sink deeper in the mire of decadence. This is at the time when religious beliefs including Mahdism Thought can raise up a strong barricade against the attack of Nihilism to save today’s man from such a misfortune.
The writer of this article has tried to clarify and explain the effects of Mahdism and its basis to provide the clear road for traversing out of Nihilism to produce a meaningful life. This writing has also gone through the results of the Imam’s presence، our Expectation and Belief to do away with the dirty effects of Nihilism.
خلاصه ماشینی:
"به باور شیعه، باور به حضور و وجود امام از جمله باورهای دینی است که احساس تنهایی را در ساحتهای مختلف زندگی این جهانی میزداید؛ زیرا آن گاه که آدمی حقیقتی آسمانی به نام امام را در کنار خود حاضر ببیند و بداند که آن شخص به او عشق و محبت میورزد و به نیازها و افعال بندگان خدا آگاهی دارد و درک کند که امام در شرایط سخت و بحرانها در کار مؤمنان اهمال نمیورزد (انا غیرمهملین لمراعاتکم) و آنها را تنها رها نمیکند، خود را در هیچ بحرانی تنها نمیبیند و تحمل شداید، مشکلات و رنجها بر او آسان میگردد، اضطراب، دلهره، بدبینی و یأس رو به کاهش مینهد و امید جانشین آن میشود و برای خود در این مسیر پر پیچ و خم همراهی دلسوز و مهربان میبیند.
پس هدف نهایی ظهور منجی مصلح عبادت الهی و توجه به ذات باریتعالی است که با فراهم آمدن زمینههای آن، وعدة الهی به گونة شایسته محقق خواهد شد، چنانکه بنابر بسیاری از روایات، بر همگان لازم است به ذات ربوبی ایمان آورند و از عبادت جز او چشم بردارند و این هدف با بسیاری از ارزشهای معنوی و اخلاقی در حیات دنیوی آدمی در عصر ظهور همراه است: امام علی( میفرماید: واعلموا إن اتبعتم طالع المشرق سلک بکم منهاج الرسول فتداویتم من العمی و الصم و البکم؛ بدانید اگر شما از انقلابگر مشرق پیروی کنید، او شما را به راه و روش پیامبر راهنمایی میکند و از بیماری کوری و گنگی و کری نجات میدهد."