چکیده:
«ترغیب و طوع مهدوی»، دو مفهوم مقدس و برگرفته از دعای افتتاح و دعای فرج منقول از امام صادق( است که تصویر تحرک اجتماعی فراگیر در جامعه موعود را نشان میدهد و ویژگیها، برنامهها، اهداف و تعالیم روانشناسانه در این محیط را بیان میکند. این مقاله برای تولید ادبیات این دو مفهوم، ابتدا هدف و رویکرد بنیادین در ترغیب اجتماعی در جامعه منتظر را شناسایی مینماید و نظام تبلیغی و فرهنگی را متناسب با آن ترسیم میکند. هدف اصلی و نهایی جامعه منتظر، مستعدسازی حقیقی انسانها، جز در پناه موعودشناسی، خداپرستی، اطاعتپذیری، کسب رضای خداوند متعال و تقرب به درگاه او حاصلشدنی نیست. بر این اساس، ترغیب مهدوی، هدف اصلی تنظیم و نگارش این مقاله است. در این رویکرد، ابتدا خواست و نیاز اصلی انسانها، بر اساس روانشناسی انسانی در ترغیب دینی، مشخص میگردد و سپس با بررسی ادبیات انتظار، راهبرد استقرار و برنامه اصلی برای پاسخگویی به آن تبیین میشود. از آنجایی که بیشتر این امور را باید در وظیفه دولت زمینهساز جستوجو کرد، بررسی وظایف و تکالیف این دولت و شناخت ماهیت و رویکرد آن، در زمره اهداف غایی مقاله قرار دارد.
خلاصه ماشینی:
"امام زمان( نیز در این زمینه، فرمان مبارک مراجعه به فقیه را در حوادث واقعه صادر فرمودهاند؛ 145 یعنی حضرت حجت( نیز بیهیچ کاستی، در جهت همین مسئولیت و رسالت الهی ـ انسانی، عمل خواهد کرد و اراده انسانها، با شناخت عمیق و مسئولانه آن عصر، بر اساس وحی و کلام معصوم و آیندهپژوهی عقلی و شهودی، میتواند با رویکرد مثبت و اقبال اکثریتی (طوعه الجمع)، پیروزی کامل حق و ظهور جامعه ایدهآل را محقق سازد و آن را به انجام برساند.
149 در باور دینی، رسالت امام زمان که خود انسانی کامل و الگوی کامل انسانیت و ولی و رهبر جامعه ایدهآل انسانی است، الگویی عینی به شمار میآید که «شدن» و «امکان تحقق» را بیان مینماید و فرد و جامعه را احیا میکند 150 و برمیانگیزاند تا به سوی آن کمال مطلوب الهی حرکت نماید و هرچه بیشتر، فاصله میان «وضعیت موجود» و «وضعیت مطلوب» را هدایت کند و ادبیات اشتیاق و رغبت، تنها در گام برداشتن در این مسیر شکل میگیرد؛ اشتیاقی که متضمن درک شرایط و خدمت عاشقانه و راغب در یاری رسانیدن او در انجام دادن هدف مقدسش بوده و ماهیتی عملگرایانه و مسئولیتی عینی دارد."