چکیده:
در عصری که به عصر جهانی شدن شهرت یافته است تمام ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشورها در معرض رقابت با یکدیگر قرار گرفته است و کشوری که قدرت بیشتری در عرصههای مذکور داشته باشد خواهد توانست بر سایر جهان تسلط یابد به همین دلیل پدیده جهانی شدن از سوی کشورهای در حال توسعه پروژهای از جانب کشورهای قدرتمند غربی برای تسلط بر کشورهای دیگر تلقی میشود از این رو کشورهای در حال توسعه برای تسریع در رشد و پیشرفت اقتصادی، همچنین کاهش هزینههای جهانی شدن و جلوگیری از منزوی شدن در عرصه نظام بین الملل به همکاری با سایر کشورها در عرصه منطقهای و جهانی روی آوردهاند.در این میان همکاریهای منطقهای به واسطه عوامل جغرافیایی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی اهمیت بیشتری داشته و به صورت سازمان های منطقهای در عرصه جهانی نمایان گشتهاست. شکل گیری پیمان عمران منطقهای(آر.سی.دی) و جانشین آن سازمان همکاریهای اقتصادی اکو در این راستا تلقی میشود. باوجود پتانسیلهای بالای اقتصادی و فرهنگی و تاریخی این سازمان آنچنان که میبایست نتوانسته به اهداف خود دست یابد و به عنوان یکی از ضعیفترین سازمانهای منطقهای شناخته شده است این ناکامی دلایل و عوامل گوناگونی داشته است که از نظر نگارنده گان یکی از این دلایل، مداخله قدرتهای منطقهای و فرامنطقهای در روند همگرایی در سازمان اکو میباشد، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دو بازیگر مهم منطقهای و فرامنطقهای یعنی ایالات متحده آمریکا و روسیه در روند همگرایی در اکو میباشد، از نظر نگارنده گان این دو بازیگر در روندهمگرایی در اکو نقش منفی بازی کرده و به عنوان مانعی در برابر همگرایی در اکو شناخته میشوند. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی بااستفاده از ابزار کتابخانهای و منابع اینترنتی میباشد.
خلاصه ماشینی:
"در کل با توجه به منافع مذکور در بالا، اکو در صورت موفقیت میتواند انحصار و محوریت روسیه را در خارج نزدیکش به خطر اندازد و همچنین میتواند محرک و حامی بالقوهای برای اقلیت مسلمان روسیه در استیفای حق و حقوق خود باشد بنابراین موفقیت روند همگرایی در اکو مساوی با تهدید منافع و امنیت روسیه میباشد به تبع روسیه تازمانی که این سازمان در راستای منافع روسیه به عنوان ابزاری در مقابل نفوذ رقبای اصلی خود یعنی آمریکا و اروپا عمل کند قابل تحمل خواهد بود در غیر این صورت تمایلی به موفقیت این سازمان در منطقه نخواهد داشت و همانطور که ذکر شد با استفاده از اقلیتهای روس در جمهوریهای آسیای مرکزی و سرمایه گذاریهای اقتصادی و روابط دوجانبه و چندجانبه مانند پیمان امنیت دسته جمعی، جامعه کشورهای مستقل مشترک المناففع و شانگهای سعی در نفوذ و حفظ محوریت و تسلط خود در منطقه را دارد."