مقایسه شدت هیجانات ادراک شده پیش از رقابت در ورزشکاران دارای الگوهای رفتاری A و B مقاله

هدف اصلی از این پژوهش، مقایسه شدت هیجانات پیش از رقابت در میان ورزشکاران دارای الگوی رفتاری A و B بود. به این منظور با پایش 108 ورزشکار که در سطح مسابقات انتخابی قهرمانی بزرگسالان (1385) فعالیت می‌کردند، با استفاده از پرسشنامه بورتنر 32 نفر انتخاب و از میان آنها 16 نفر با بیشترین امتیاز (31/0± 45/6) به‌عنوان ورزشکاران الگوی رفتاری A و 16 نفر با کمترین امتیاز (74/0 ± 69/3) به عنوان ورزشکاران الگوی رفتاری B انتخاب شدند. مدل فردگرایانه هنین در زمینه منطقه بهینه عملکردی برای ارزیابی شدت هیجاناتی که ورزشکاران در بهترین و بدترین اجرای خود تجربه می‌کنند، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج توصیفی نشان داد در هر دو گروه بهترین اجرا با سطح بالاتری (نزدیک به خیلی زیاد) از شدت هیجانات خوشایند و مؤثر (P+) و سطوح پایین‌ترین (نزدیک به کم تا متوسط) از شدت هیجانات ناخوشایند و مؤثر (N+) همراه بوده است. آزمون ویلکاکسون تفاوت معناداری را در بهترین و بدترین عملکرد ورزشکاران گروه A هنگام مقایسه شدت هیجان ناخوشایند مؤثر در برابر مخرب نشان داد (01/0 ?P). همچنین در بهترین عملکرد ورزشکاران گروه B هنگام مقایسه شدت هیجان خوشایند مؤثر در برابر هیجان مخرب، تفاوت معناداری وجود داشت (01/0?P). آزمون من ویتنی نشان داد که تفاوت معناداری میان ورزشکاران الگوهای رفتاری A و B در شدت هیجانات ادراک‌شده منفی (مؤثر – مخرب) در بهترین و بدترین اجرای آنها وجود دارد (01/0 = P). این تحقیق نشان داد ورزشکاران الگوی رفتاری A نسبت به شدت هیجانات منفی مخرب و مؤثر در بهترین و بدترین اجرای خود در مقایسه با ورزشکاران الگوی رفتاری B، حساسیت بیشتری داشتند (شدت-های بیشتری را تجربه کردند).

The aim of this study was to compare the intensity of pre-competition emotion in athletes with type A and B behavior patterns. Out of 08 wrestlers participating in Iranian national championships (2005), 32 wrestlers were selected as subjects by global Bortner scale. Then, 6 subjects with high scores (mean 6.45±0.3) formed Type A athletes group and 6 with low scores (mean 3.69 ± 0.47) were considered as Type B athletes group. Hanin's Individual Zones of Optimal Functioning (IZOF) model was used to assess the intensity of emotions athletes feel in their best / worst performance. Descriptive data showed that in both groups best performance was associated with a higher level (close to very much) of positive and effective emotion intensity (P+) as well as a lower level (close to little to moderate) of negative and effective emotion intensity (N+). Wilcoxon test showed a significant difference between best and worst performances of Type A group when there was a comparison between the intensity of negative and effective emotion and negative and harmful emotion (P≤0.0). In Type B group, there was a significant difference in athlete's best performance when positive and effective emotion and harmful emotion (P≤0.0). Mann-Whitney U test revealed a significant difference between Type A and B athletes in perceived negative (effective – harmful) emotions in their best / worst performances (P=0.0). This study showed that Type A athletes were more sensitive (i.e. they experienced higher intensities) to the negative effective and negative harmful (N±) emotions in their best/ worst performances when compared with Type B athletes.

این نتایج با وجود دامنۀ گستردۀ تفاوت‌های بین فردیورزشکاران در زمینۀ هیجانات ادراک‌شده،به طور کلی نشان می‌دهد هنگامی که شدت هیجانات مثبت زیاد و(1)- ninaH (2)- (FOZI)gninoitcnuf lamitpo fo enoz laudividnI (3)- enot cinodeH (4)- lamitpo fo enoZ شدت هیجانات منفی کم یا متوسط است،عملکرد ورزشکاران در بهترین حالت بوده است(15،18،19،30 و31). نتایج این جدول تفاوت معناداری را بین بهترین و بدترین عملکرد ورزشکاران گروه A هنگام مقایسۀ هیجان ناخوشایند مؤثر در برابر هیجان ناخوشایند مخرب نشان می‌دهد(0/01< P ). نتایج این جدول تفاوت معناداری را میان شدت هیجانات +N،-N و +N هنگام مقایسۀ بهترین و بدتریناجرای ورزشکاران گروه A نشان می‌دهد(0/01< P ). در نتیجۀ این پژوهش نشان داد که ورزشکار الگوی رفتاری A نسبت به هیجانات ناخوشایند در بهترین وبدترین اجرایشان حساسیت بیشتری نسبت به ورزشکاران الگوی رفتاری B دارند،به عبارتی آنان در بهترین اجراشدت بیشتری از هیجانات ناخوشایند اما مؤثر و نیز در بدترین اجرا شدت بیشتری از هیجانات ناخوشایند و مخرب را نسبت به ورزشکاران الگوی B تجربه کرده‌اند،از این‌رو به تحقیقات تکمیلی با استفاده از ابزار دقیق‌ترو مرتبط با الگوی چندبعدی رفتار A و B در ورزشکاران به منظور کسب شواهد بیشتر در مقایسۀ ورزشکارانالگوی رفتاری A و B و الگوی هیجانی آنها در رشته‌های ورزشی مختلف نیاز است. (2010),C sihgroegaraK,O irkezuobA :sreylap reccos ruetama gnoma ycarucca dna emit ecnamrofrep no snoitnevretni :10,ecneics trops fo lanruoJ naeporuE. 9999,strops ni ecneics dna enicidem fo lanruoJ naivanidnacS. (1993),M murabhcoL,L ydraH,S yeffuT,D woG fo noitanimaxe yrotarolpxe na:ecnamrofrep gninnur ecnotsid elddim dna yteixna trops deilppa fo lanruoJ. "noitaulave evitagen fo raef dna nrerrap roivaheb a epyt eht neewteb pihsnoitaler .