چکیده:
هدف از تحقیق حاضر، ارائۀ نیمرخی از آسیبهای حاد مردان و زنان کاراتهکای حرفهای حاضر در رقابتهای سوپرلیگ ایران در سال 1387 بود. تعداد 140 فرد (مرد و زن) شرکتکننده در این مسابقات در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات در زمینۀ آسیبهای رخداده در این مسابقات که 101 مرد ( میانگین ± انحراف معیار، سن 2/3 ±7/21 سال، قد 9/6 ±9/176 سانتی متر، وزن 9/8 ±4/69 کیلوگرم ) و 39 زن (میانگین ± انحراف معیار، سن 3 ± 22 سال، قد 8/6 ± 4/164 سانتیمتر، وزن 2/6 ± 6/55 کیلوگرم) در آن شرکت کرده بودند، از طریق فرم ثبت آسیب و با کمک پزشک و فیزیوتراپ تیمها جمعآوری شد. عواملی همچون میزان شیوع، محل آسیبدیده، سازوکار و علت آسیبها و برخی عوامل دیگر مورد توجه قرار گرفتند. از آمار توصیفی و خیدو برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در مجموع 170 مسابقۀ تیمی (1436 بازی انفرادی)، 326 آسیب ثبت شد (مردان 244 آسیب و زنان 82 آسیب). میزان شیوع آسیب مردان، 2/8 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود و این میزان برای زنان 4/13 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود. در مردان، شیوع آسیبهای بالاتنه بیشتر از پایینتنه و تفاوت آنها از لحاظ آماری معنادار بود (05/0>P، 24/21 =2) اما در مورد زنان تفاوت معناداری مشاهده نشد (43 در برابر 39 مورد)، (05/0 P، 26 = 2، 05/0 P، 15 = 2، 05/0<P، 2/2 = 2) علت بیشتر آسیبها ذکر شد. از نتایج این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که در صورت توجه بیشتر مربیان در آموزش فنون و همچنین بازتوانی کامل و صحیح ورزشکاران توسط فیزیوتراپ و پزشک تیمها و از طرفی داوری سختگیرانه و قاطع و همچنین جریمههای سنگین علیه بازیکنانی که از فنون غلط استفاده میکنند، بهطور چشمگیری شیوع آسیبها را در هر سن و جنسی کاهش میدهد
خلاصه ماشینی:
"از نتایج این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که در صورت توجه بیشتر مربیان درآموزش فنون و همچنین بازتوانی کامل و صحیح ورزشکاران توسط فیزیوتراپ و پزشک تیمها و از طرفی داوری سختگیرانه و قاطعو همچنین جریمههای سنگین علیه بازیکنانی که از فنون غلط استفاده میکنند،به طور چشمگیری شیوع آسیبها را در هر سن وجنسی کاهش میدهد.
ابزار اندازهگیری و شیوۀ جمعآوری اطلاعات دادهها بعد از مسابقات رسمی کاراتۀ مردان و زنان در سال 1387 توسط یکی از محققان(خود قهرمانجهان در این رشته است)و زیر نظر پزشک و فیزیوتراپ تیمها با استفاده از فرم ثبت آسیب جمعآوری شدند.
ماکان و همکاران(2006)در تحقیق خویش اظهار کردند که میزان شیوع آسیب زنان کاراتهکا در سال-های 1997 و 2002 بیشتر از مردان بوده(15/5 در برابر 7/2 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرضمسابقه)،ولی تفسیر قانعکنندهای برای این اختلاف بیان نکردند.
زیتارک و همکاران(2005)نیز در تحقیق خود(1)- nacaM (2)- kurateZ (3)- yelhctirC به این نتیجه رسیدند که در رشتۀ کاراته شیوع آسیب در اندامهای تحتانی بیشتر از اندامهای فوقانی و مشخصشد که میزان آسیبها در ناحیۀ تنه بیشتر از سر و گردن است(21).
در نهایت به نظر میرسد که توجه بیشتر مربیان در آموزش فنون،گرم کردنمناسب قبل از مسابقات و تمرینها و همچنین بازتوانی کامل و صحیح ورزشکاران توسط فیزیوتراپ و پزشکتیمها و از طرفی دارای سختگیرانه و قاطع و همچنین جریمههای سنگین علیه بازیکنانی که از ضربات کنترل-شده و فنون غلط استفاده میکنند،به طور چشمگیری میزان شیوع آسیبها را در هر سن و جنسی کاهش می-دهد.
"seirujni fo noitubirtsid dna ecnedicni eht no selur etarak 330-326:PP:(4)40,enicideM fo lanruoJ hsitirB."