چکیده:
هدف: این پژوهش با هدف بررسی روایی سازه و پایایی مقیاس بازبینی شده فارسی کمرویی در بین دانشجویان انجام شد. روش: 182 دانشجو از بین پنج دانشکده دانشگاه شهید چمران، به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و مقیاس بازبینی شده چیک - بریگز (1990) و پرسش نامه عزت نفس روزنبرگ (1965) را پر نمودند. برای بررسی پایایی مقیاس کمرویی از ضریب آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی سازه آن از روایی افتراقی و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. یافته ها: ضریب آلفای کرونباخ مقیاس 14 ماده ای در کل نمونه و در عامل های سه گانه، از 0.18 تا 0.67 بود. ضرایب همبستگی بین هر یک از ماده های مقیاس و نمره کل ماده ها بین 0.10 تا 0.60 متغیر و همگی (به جز ماده 12) در سطح P<0.0001 معنادار بود. ضریب روایی افتراقی بین این مقیاس و مقیاس عزت نفس روزنبرگ در کل نمونه 0.23- و در سطح P<0.002 معنادار بود. نتایج تحلیل عامل اکتشافی (تحلیل مولفه های اصلی) سه عامل کمبود قاطعیت و نداشتن اعتماد به نفس، پریشانی و دوری گزینی اجتماعی، و گستره کمرویی در ارتباط با افراد ناآشنا را نشان داد. هم چنین تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که هر دو الگوی یک عاملی و دوعاملی با دو اصلاح، برازنده داده ها هستند و مدل سه عاملی نسبت به مدل های یک و دوعاملی بهترین، باصرفه ترین و برازنده ترین الگوی داده ها است. نتیجه گیری: با توجه به پایایی و روایی مناسب مقیاس کمرویی، می توان از آن برای اندازه گیری میزان کمرویی استفاده کرد.