خلاصه ماشینی:
"الف-رژیم پارلمانی:نقش معتدل مجلس چنان که گفته شد،در نظام پارلمانی،چیرگی همزمان دو حزب یا دو گروه سیاسی یکی بر قوه اجرایی و دیگری بر قوه قانونگذاری امکان ندارد.
چنین حمایتی در نظام پارلمانی از نوع بریتانیایی که یک حزب اکثریت را در اختیار *در رژیم پارلمانی،نقش مجلس در زمینۀ قانونگذاری،معتدل و کمرنگ است در حالی که در ر یم ریاستی این نقش بسیار پررنگ و تعیینکننده است.
چهارم اینکه در مرحلۀ بررسی طرح قانونی بوسیله مجلس،حق حک و اصلاح مواد طرح برای دولت محفوظ است و سرانجام اینکه اگر قوه قانونگذاری دربرگیرندۀ دو مجلس باشد،چنانچه آنها بر سر طرحی توافق نکنند،یا قوۀ اجرایی با طرح پیشنهاد موافق نباشد،رفت و برگشت طرحها میان دو مجلس میتواند،تحت شرایطی،بینتیجه ادامه یابد زیرا تصمیم به درخواست از مجلس شورا برای دادن رأی نهایی به طرح میتواند موکول به درخواست کابینه شود.
گفتنی است از آنجا که کاربرد بیش از اندازۀ این حق قانونی میتواند به بیثباتی قوه مجریه بینجامد،در قوانین اساسی کشورهای دارای نظام پارلمانیس،مکانیسمهایی در نظر گرفته شده است تا زمینۀ دادن رأی عدم اعتماد به آسانی فراهم نباشد.
در نتیجه،رییس جمهوری ناگزیر است محتاطتر عمل کند،بویژه اینکه کنگره میتواند در برنامههای قوه مجریه از دو راه کارشکنی کند: نخست آنکه به قوانینی که مورد نظر قوه مجریه است رأی ندهد و دوم آنکه،سنای آمریکا میتواند با اکثریت ساده،فرمانهای رییس جمهوری دربارۀ برگماشتن کارگزاران بلندپایه را تأیید نکند یا با اکثریت دو سوم،از تصویب تعهدات بین المللی دولت سرباز زند.
گفتنی است که مسئولیت کیفری رئیس جمهوری در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا(رژیم ریاستی)با مسئولیت سیاسی مندرج در قوانین اساسی نظامهای پارلمانی قابل مقایسه نیست و نمیتوان آنرا ابزار نظارتی معمول و کارآمد قوه مقننه در برابر قوه مجریه بشمار آورد."