چکیده:
این پژوهش، با روش تحلیلی استنباطی به تبیین دیدگاه قرآن کریم در خصوص بنیادها، هدفها و روشهای تربیتی ارتباط انسان با طبیعت پرداخته است. تداوم حیات فردی و پرورش قوای حسی در ارتباط با تربیت جسمانی، شناخت عالم آفاقی و تبیین امور معنوی و انتزاعی در ارتباط با تربیت عقلانی، ایجاد و تقویت باور به توحید، نبوت و معاد در زمینه تربیت اعتقادی، تقویت عزت نفس، تلطیف روح، مبارزه با هواپرستی مربوط به تربیت اخلاقی، تقویت مناسبات اجتماعی، تحقق عدالت اجتماعی، قوام و تعالی حیات اجتماعی در ارتباط با تربیت اجتماعی، هدفهای مشخص شده در این پژوهش است؛ هم چنین چهار روش کلی تجربه حسی، گردشگری، کار و کسب و مطالعه بعد طولی طبیعت برای تحقق هدفهای تربیتی از آیات قرآن کریم استنباط و معرفی شده است. نتیجه پژوهش بیان می کند که از دیدگاه قرآن کریم، طبیعت در ارتباط با مراتب بالای هستی، ارزش و اهمیت دارد و نردبان ترقی و تعالی انسان برای رسیدن به کمال و سعادت دنیوی و اخروی او خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"تداوم حیات فردی و پرورش قوای حسی در ارتباط با تربیت جسمانی،شناخت عالم آفاقی و تبیین امور معنوی و انتزاعی در ارتباط با تربیت عقلانی،ایجاد و تقویت باور به توحید،نبوت و معاد در زمینه تربیت اعتقادی، تقویت عزت نفس،تلطیف روح،مبارزه با هواپرستی مربوط به تربیت اخلاقی،تقویت مناسبات اجتماعی،تحقق عدالت اجتماعی،قوام و تعالی حیات اجتماعی در ارتباط با تربیت اجتماعی، هدفهای مشخص شده در این پژوهش است؛همچنین چهار روش کلی تجربه حسی، گردشگری،کار و کسب و مطالعه بعد طولی طبیعت برای تحقق هدفهای تربیتی از آیات قرآن کریم استنباط و معرفی شده است.
ایجاد و تقویت اعتقاد به نبوت روش قرآن کریم در ایجاد و تقویت باور به نبوت و نیز تبیین ضرورت رسالت پیامبران اغلب به اینگونه ایت که با ذکر بهترین نعمتها و برشمردن فواید آنها،لطف و رحمت پروردگار را نسبت به بندگان خود یادآوری میکند و آنگاه از اصل نبوت سخن به میان میآورد و به طور ضمنی فرستادن پیامبران را ناشی از همان لطف و رحمت بیشائبه الهی معرفی میکند؛برای مثال در برخی آیات(از جمله:فرقان/ 45 تا 51؛روم46/ تا 48)برای اینکه پیامبران را مبشر رحمت و پاداش خداوند معرفی کند،به بادهای بشارتدهنده اشاره میکند و با یادآوری نزول باران حیاتبخش، که بر تن زمینهای مرده لباس سبز حیات میپوشاند،زمینه معرفت به نقش احیاگر پیامبران الهی را در جوامع غفلتزده انسانی فراهم میسازد؛همچنین از گسترش سایه و دلالت خورشید بر زوال آن میگوید و آن را با تابش نور وحی و نابودی ضلالت جهل و گمراهی قیاس میگیرد(فرقان45/ تا 51)."