چکیده:
در این پژوهش تاثیر آموزش تنش زدایی تدریجی و مهارتهای مقابله ای (حل مساله) بر کاهش میزان تنیدگی و شیوه های مواجهه دختران فراری مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از میان دختران فراری 12 تا 21 ساله مستقر در مراکز نگهداری سازمان بهزیستی در شهر تهران 15 نفر به عنوان گروه آزمایش و از میان دختران فراری 12 تا 21 ساله مستقر در مراکز نگهداری سازمان بهزیستی شهر مشهد 15 نفر همتا شده با گروه آزمایش به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. دو کاربندی آموزش تنش زدایی تدریجی و آموزش مهارت مقابله ای (حل مساله) هر کدام به مدت 12 جلسه، هر جلسه یک ساعت برای گروه آزمایش مورد استفاده قرار گرفت. برای ارزیابی و سنجش میزان تنیدگی آزمودنی ها از مقیاس رویدادهای زندگی ویژه نوجوانان و برای ارزیابی و سنجش شیوه مقابله ای از پرسشنامه شیوه مقابله ای به روش پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه استفاده شد. نتایج بررسی نشان می دهد که نمرات پس آزمون گروه آزمایش در هر دو آزمون بطور معنی داری با نمرات پس آزمون گروه گواه متفاوت است و به عبارت دیگر آموزش تنش زدایی تدریجی موجب کاهش میزان تنیدگی گروه آزمایش گردیده و افرادی که با شیوه مقابله ای مساله محور با موقعیتهای تنیدگی زا مواجه می شوند، علایم آشفتگی کمتری از خود نشان دادند. در نتیجه فرضیه های تحقیق تایید شد.
خلاصه ماشینی:
نتايج بررسي نشان ميدهد که نمرات پس آزمون گروه آزمايش در هر دو آزمون بطور معنيداري با نمرات پس آزمون گروه گواه متفاوت است و به عبارت ديگر آموزش تنش زدايي تدريجي موجب کاهش ميزان تنيدگي گروه آزمايش گرديده و افرادي که با شيوة مقابله اي مسأله محور با موقعيتهاي تنيدگيزا مواجه ميشوند، علايم آشفتگي کمتري از خود نشان دادند.
اين پژوهش با بررسي تأثير آموزش تنش زدايي تدريجي ومهارتهاي مقابله اي ٨(حل مسأله ) بر ميزان تنيدگي و شيوه هاي مواجهه دختران فراري به دنبال پاسخگويي به سؤالات زير بوده است .
١- آيا آموزش تنش زدايي تدريجي ميزان تنيدگي دختران فراري راکاهش ميدهد؟ ٢- آيا آموزش مهارتهاي مقابله اي (حل مسأله ) شيوه هاي مواجهة دختران فراري با وقايع تنيدگيزاي، زندگي را تغيير ميدهد؟ فرايند روش شناختي oجامعه آماريوگروه نمونه :جامعه آمارياين تحقيق شامل دختران فرارياز منزل درگسترة سني ١٢ تا ٢١ سال ميباشد که در مرا کز نگهداري بهزيستي که به همين منظور در نظر گرفته شده اند، سا کن ميباشند.
نتايج حاصل از مقايسة ميانگينهاي دوگروه در موقعيت پس آزمون که در جدول ٦ آمده است نشان دهندة افزايش معني دار شيوة مواجهه مسأله محوري و کاهش شيوة هيجان محوري براي گروه آزمايش است .
يادداشت ها 1- Stress 2- Psychosomatic disorders 3- Problem focuced coping 4- Emotional focuced coping 5- Runaway 6- Progressive relaxation 7- Problem solving 8- Coping skills 9- Adolescents Life Events Scale 10- Coping Response Inventory 11- Problem orientation 12- Problem definition and formulation 13- Generation of alternative solutions 14- Decision making 15- Solution implementation and verification 16- The best time, the worst time 17- Feuerstein منابع : جان بزرگي، مسعود (١٣٧١).
Which social problem-solving components buffer depression in adolescent girls?Cognitive Therapy and Research, 24,637-650.