چکیده:
تصوف به عنوان جریانی اسلامی که بر پایة اعتقادات مشترک تـشیع و تــسنن اســت ، پیروانــی را از ایــن دو جریــان دور خــود گــرد آورده و نقطه های اشتراک و افتراق بسیاری با این دو جریان دارد. یکی از نقاط مثبت جریان تصوف این اسـت کـه بـا بـومی شـدن در برخی از نقاط جهان ، تعامل مثبتی را با سایر ادیان ایجاد کرده است . در این راستا، وجود برخی اعتقادات مشترک میان تصوف و تـشیع موجـب شده است تا بتوان از این فرصت برای گسترش فرهنگ و عرفان شـیعی و محبت اهل بیت در جهان ، به صورت بهینه بهره گرفت . افزون بر ایـن که با وجود دشمن مـشترکی همچـون وهابیـت در دنیـای اسـلام ، نیـاز بیشتری به هم گرایی میان تشیع و تصوف در رسیدن به اهداف احساس می گردد. نگارنده درصـدد اسـت بـا بررسـی نقـش تـاریخی تـصوف در گسترش اسلام به مناطق مختلف دنیا و جریـان شناسـی آن در دنیـای معاصر، گامی مقدماتی جهت شناخت و توصیف فرقه های مختلف تصوف بردارد، تا بتوان با شناخت گونه های آن در دنیـای معاصـر، برنامـه هـای هوش مندانه تری را در مورد چگونگی مواجهه با آنها در پیش گرفت . تاثیر وهابیت در اندونزی را از جهات مختلفی مـی تـوان مـورد توجـه قرار داد و بر همین اساس سوالات مختلفی را مطرح کرد از جملـه ایـن که « گرایش وهابی از چه زمانی و توسط چه کـسانی بـه انـدونزی وارد شد » « این جریان تا چه اندازه در جامعه اندونزی تاثیرگذار بوده اسـت و اگر این تاثیرگذاری چنـدان گـسترده و عمیـق نبـوده اسـت علـل آن چیست ؟ » « چه سازمان هـا، شخـصیتها و جریـان هـایی از وهابیـت در اندونزی تاثیر گرفته اند ؟ » آنچه این مقاله در پی آن است پاسخی اجمالی به سـوال اول و سـوم است . گو این که پاسخ به سوال دوم نیز به نوبه خود بـسیار بـا اهمیـت است و باید بدان پرداخت .
خلاصه ماشینی:
امروزه به نظر می رسد تصوف در برخی کشورها، همچون ایـران ، نقـش و جـای گـاه سابق را ندارد، اما از آن رو که بخش عظیمی از تاریخ دنیای اسلام را به خود آغشته و از آن جهت که حرکتی در عمق بوده ، و در نتیجه تأثیر بـسیاری بـر شخـصیت تـاریخی و فرهنگی جهان اسلام باقی گذارده است و بدان سبب که به لحاظ تاریخی گسترش دین مبین اسلام و فرهنگ و معارف عالی اهل بیت (ع ) از دورترین مناطق مشرق اسـلامی در اندونزی و مالزی تا اقصی نقاط مغرب اسلامی در مراکش و تونس امروزی تا حد زیـادی مرهون تلاش کسانی است که بـسیاری از آنـان از عارفـان و سـالکان طریـق هـدایت و اولیای الهی بوده اند که با انتساب خود به پیامبر رحمت و خاندان بزرگوارش محبـت بـه اهل بیت (ع ) را در جای جای عالم اسلامی گسترده اند، از این رو در خور توجه و بررسی 1 tasawwuf است .
اما از دهه هشتاد میلادی به بعد به دلایل زیر، فعالیت های اسلامی گسترش یافتـه و رهبران چین نیز آزادی هایی را در زمینه برگزاری مراسم دینی به مسلمانان دادند: الف - پایان عصر مائو در سال ١٩٧٧ و قطع تبلیغ مارکسیستی علیه دین ؛ ب- وقوع انقلاب اسلامی ایران و توجه پژوهش گران چینـی بـه « قـدرت محرکـه » نهضت در اسلام ؛ ج- فروپاشی شوروی و پدید آمدن کشورهای مسلمان مستقل در آسیای مرکـزی در 1 همسایگی مناطق مسلمان نشین شمال غربی چین ؛ با این وجود هنوز دولت چین با هرگونه ناآرامی و فعالیتی کـه مخـل امنیـت کـشور باشد، به شدت واکنش نشان داده واجازه هیچ گونه فعالیت چالش زا در عرصـة امنیـت ملی و وحدت قومی این کشور را به هیچ وجه به کسی نداده و با شـدت تمـام ازهرنـوع دخالت خارجی تحت عنوان مسائل مذهبی جلوگیری می کند.