چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی در کارکنان شرکت آب و فاضلاب استان تهران درسال 1388 صورت پذیرفت. جامعه پژوهش کلیه کارکنان شاغل و متاهل شرکت آب و فاضلاب استان تهران بود. نمونه تحقیق 50 نفر شامل (27زن و 23 مرد) که به روش داوطلبانه انتخاب شدند. فرضیه اصلی پژوهش: بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی رابطه معناداری وجود دارد. تحقیق، از نوع همبستگی و ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1997) و پرسشنامه رضایت شغلی بریفیلد و روث (1951) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t گروه های مستقل) استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی در سطح 0.05>p رابطه مثبت و معناداری وجود داردr=0.42) ). هم چنین بین زنان و مردان از نظر میزان رضایت زناشویی تفاوت معنادارای درسطح 0.05>p مشاهده شد. مردان از رضایت-مندی زناشویی بیشتری برخوردار بودند. ولی بین زنان و مردان از نظر میزان رضایت شغلی در سطح 0.05>p تفاوت معناداری وجود نداشت.
The aim of this study was to survey the relationship between marital satisfaction and job satisfaction among employees of sewage water company in Tehran province in 1388. Research population included all married employees of sewage water company in Tehran province .Sample selected of 50 personnel (27 female and 23 male) who were voluntary selected. The main hypothesis was: there is significant relationship between marital satisfaction and job satisfaction. The study is correlation .The research instruments were Enrich’s marital satisfaction questionnaire (1997) and Brayfield & Rothe’s job satisfaction questionnaire (1951). Descriptive statistics، pearson’s correlation coefficient and t test were used to analysis of the data. Result showed there is positive and significant relationship between marital satisfaction and job satisfaction p<0/05 (r=o/42). There is also a significant difference between male and female employees in marital satisfaction p<0/05; male employees have more marital satisfaction than female. But there is no significant difference between male &female employees in job satisfaction p<0/05.
خلاصه ماشینی:
"زندیپور و همکاران(1385)در پژوهشی با عنوان رابطه منبع مهار شغلی و گذشت با رضایت شغلی در کارکنان دانشگاه الزهرا(س)،به این نتیجه رسیدند که تفاوت معناداری در میزان رضایت شغلی بین زن و مرد وجود ندارد.
شایقیان و همکاران(1388)،در پژوهشی با عنوان بررسی اثر شغل بررضایت زناشویی زنان، به این نتیجه رسیدند که تفاوت معناداری در مؤلفههای رضایت زناشویی در بین زنان شاغل و غیر شاغل وجود دارد و شغل زنان بررضایت زناشویی مؤثر است.
latE&itraM eD noloC 2-بین کارکنان زن و مرد سازمان آب و فاضلاب استان تهران از نظر میزان رضایت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج همبستگی رضایت زناشوثیی و رضایت شغلی کل جمعیت(زنان و مردان) (به تصویر صفحه مراجعه شود) دادههای جدول 4 بیانگر آن است که بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی،با مقدار 42%- r سطح 05%< p همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.
نتایج آزمون t گروههای مستقل برای مقایسه میانگینهای رضایت شغلی در زنان و مردان (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج جدول نشان میدهد که تفاوت معناداری در میزان رضایتمندی شغلی بین زنان و مردان وجود ندارد یعنی با توجه به سطح معناداری 58%نمیتوان از فرضیه بالا حمایت کرد.
نتایج تحقیقات ویور(1997)که بین رضایت زناشویی و رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد نیز در راستای نتایج این پژوهش است.
در ارتباط با فرضیه سوم پژوهش"بین زنان و مردان از نظر میزان رضایت شغلی تفاوت معناداری وجود دارد"نتیجه آزمون t گروههای مستقل برای مقایسه میانگینهای رضایت شغلی در زنان و مردان در سطح پنج صدم معنادار نیست."