چکیده:
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف داروی ایندومتاسین بر نشانههای بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری متعاقب شرکت در برنامة تمرینات اکسنتریک بود. به این منظور 20 مرد داوطلب سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی 9/6? 8/25 سال و درصد چربی 3/9 ? 9/15 درصد، انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه دارو (10 = n) و دارونما (10=n) تقسیم شدند. در طرح دوسوکور آزمودنیها 5 روز قبل و 48 ساعت بعد از اجرای آزمون برونگرا روزانه 75 میلیگرم داروی ایندومتاسین یا دارونما دریافت کردند. پدیدة کوفتگی عضلانی با استفاده از حرکت پلانتار فلکشن کنترلشده در عضلة درشت نی قدامی ایجاد شد. سطوح پروستو گلاندینهای E2، درد ادراکشده، محیط ساق پا، زاویة پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن قبل و بلافاصله بعد از برنامة تمرینی اکسنتریک اندازهگیری و در فواصل زمانی 24 و 48 ساعت تکرار شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین مانع افزایش سطوح پروستوگلاندینهای E2، شدت درد ادراکشده، محیط دور ساق و کاهش دامنة حرکتی مفصل مچ پا نشد. با این حال، سطوح پروستاگلاندینهای E2 در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (001/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراکشده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (001/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراکشده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=P) و 48 ساعت (043/0=P) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. همچنین داروی ایندومتاسین در بازة زمانی 48 ساعت (05/0P<) پس از تمرین تغییرات معنیداری در دامنة حرکتی مفصل مچ پا و اندازة محیط ساق پا به وجود آورد. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در دورة بازگشت به حالت اولیة طولانیمدت که اغلب با کوفتگی عضلانی تأخیری همراه است، مصرف داروی ایندومتاسین ممکن است سودمند باشد.
خلاصه ماشینی:
"جدول 2-تغییرات سطوح پروستوگلندینهای 2E پلاسما،مقدار درد ادراک شده،دامنۀ حرکت دورسی فلکشن و پلانتارفلکشن مفصل مچ پا و اندازۀ محیط ساق پای مردان جوان غیرفعال در گروه دارو و دارونما در مراحل زمانی مختلف تحقیق (DS//naeM) (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 3-مقایسۀ میانگین تغییر سطوح پروستوگلندینهای 2E پلاسما،میزان درد ادراک شده،دامنۀ حرکت دورسیفلکشن و پلانتار فلکشن مفصل مچ پا و اندازۀ محیط ساق پای مردان جوان غیرفعال در گروه دارو و دارونما در مراحل زمانیمختلف تحقیق (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین 5 روز قبل و 48 ساعت پس از اجرای فعالیتبرونگرا،تأثیر معنیداری بر سطوح پروستاگلاندینهای 2E پلاسما نداشته و مصرف این دارو تنها در دامنۀ زمانی24 و 48 ساعت بعد از اجرای فعالیت برونگرا موجب کاهش معنیدار سطوح پروستاگلاندین 2E در گروه دارونسبت به گروه دارونما شده است.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین 5 روز و 48 ساعت پس از اجرای فعالیتبرونگرا،تأثیر معنیداری بر میزان درد ادراک شده در مردان غیرفعال نداشته و این دارو فقط در بازۀ زمانی 24 و(1)- la te nwahS (2)- la te reisiorC 48 ساعت پس از اجرای فعالیت برونگرا میزان درد ادراک شده را بهطور معنیداری تغییر داده است.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین 5 روز قبل و 48 ساعت پس از اجرای فعالیتبرونگرا،از کاهش دامنۀ حرکتی مفصل مچ پا(پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن)جلوگیری نکرد.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین 5 روز قبل و 48 ساعت پس از اجرای فعالیتبرونگرا،تأثیر معنیداری روی اندازۀ محیط ساق پا(به عنوان شاخصی ازتورم ایجاد شده)در مردان غیرفعالنداشت."