چکیده:

آثار روان¬شناختی بخش¬های خبری تلویزیونی روی دو گروه از دانشجویان کارشناسی مرکب از 179 نفر بررسی شد. آنان به صورت تصادفی، یک بخش 15 دقیقه¬ای اخبار را تماشا می¬کردند و بعد از آن یک گروه، تمرین 15 دقیقه¬ای آرمیدگی (ریلکسیشن) انجام می¬داد و گروه دیگر (گروه کنترل)، کنفرانس 15 دقیقه¬ای داشتند. مقیاس¬های ذهنی حالت اضطراب، میزان کلی اختلالات خلقی (TMD)، عواطف مثبت و عواطف منفی قبل و بعد از تماشای برنامه‌های خبری، همانند تمرین¬های آرمیدگی یا کنفرانس اندازه‌گیری می¬شد. با توجه به نتایج به¬ دست آمده، عواطف مثبت در هر دو گروه بعد از تماشای برنامه خبری کاهش ‌یافت، درحالی¬که حالت اضطراب و آشفتگی افزایش پیدا کرد. نتایج گروه آرمیدگی بعد از 15 دقیقه به حالت عادی خود (قبل از تماشای اخبار) بازگشت، درحالی که نتایج گروه کنترل بدون تغییر باقی ماند. این یافته¬ها نشان می¬داد که تماشای برنامه‌های خبری، احساسات منفی روان‌شناختی موجود را افزایش می¬دهد و اقداماتی مانند کنفرانس که توجه را به موضوع دیگری منعطف می-کند، نمی¬تواند این آثار منفی را کاهش دهد و تنها مداخله¬های روان‌شناختی مستقیم مانند آرمیدگی تدریجی مؤثر است.

خلاصه ماشینی:

"برای نمونه، هاسکینز، میلر و کوارلز6 بیش از سه ماه، برنامه¬های خبری تلویزیون امریکا را تحلیل کردند و دریافتند که 60 درصد محتوای بخش¬های خبری آن را اخبار منفی تشکیل می¬دهد، در حالی ¬که 22درصد آن را می‌توان اخبار مثبت تلقی کرد. در نهایت، به طور چشم‌گیری، اخبار منفی این سه شبکه، بیشتر از خبرهای مثبت بود که شامل 47 درصد از برنامه¬های خبری آن می‌شد. بر اساس نتایج این تحقیق، سه چهارم بینندگان معتقد بودند بخش¬های خبری تلویزیون مملو از اخبار منفی است. با وجود چنین نتایجی، انجام تحقیقات روشمندانه‌تر برای بررسی آثار منفی روان‌شناختی ناشی از تماشای اخبار تلویزیونی ضرورت پیدا می¬کند. این امری است حقیقی که دست‌کم با توجه به تحقیقات انجام شده در امریکا، بیشتر برنامه¬های خبری تلویزیونی این کشور را می¬توان منفی در نظر گرفت. 9. Stone &amp;Grusin, 1984."