هنر و عرفان، دو زبان جهانی: با تکیه بر آرای سنت گرایان مقاله

سنت‌گرایان، بنیان‌گذار یکی از جریان‌های مهم دینی ـ فلسفی در عصر حاضر هستند که با تکیه بر حکمت خالده و حقایق فرا‌زمانی و فرامکانی ادیان که خاستگاه آن در فرهنگ و تمدن شرقی است، به تفسیر عرفانی از ادیان و وحدت متعالی میان آنها اهتمام ورزیده‌‌اند. آنان همواره می‌کوشند در جهان جدید، تفسیر و قرائتی قدسی و سنتی از زندگی ارائه ‌دهند و اندیشه‌های عرفانی یا ازوتریسمی ادیان را بر خلاف شریعت یا نظام اگزوتریسمی ادیان، عامل تقریب و وحدت ادیان می‌دانند و درباره هنر و زیبایی و نسبت آن با عرفان، سخنان درخور توجهی دارند. آنان هنر مقدس و سنتی را به جهت زبان نمادینش، در کنار عرفان، زبان جهانی ادیان و یکی از راه‌کارهای مهم شناخت ادیان می‌دانند. از‌این‌رو، عرفان و هنر به‌عنوان دو راه‌کار جهان‌شمول و مشترک میان ادیان که عامل وحدت‌بخشی ادیان و تمدن‌هاست، در مرکز مباحث تطبیقی آنان قرار گرفته است و این مقاله، هم‌سویی عرفان و هنر را در اسلام، از دیدگاه آنان نقد و بررسی می‌کند.