خلاصه ماشینی:
"یا شاید همان «رسائل کلامی» اوباشد که بعضی منابع به آن اشاره دارند: سیمای او در نگارشهای تفسیریاش، سیمای متکلمی سختکوش و نوآور است که از هر فرصتی برای احتجاج درباره حقانیت تشیع و احقاق حق اهلبیت ـ علیهم السلام ـ سود میجوید و از لحاظ شیوه اندیشگی همه به شیعه، امروز نزدیکتر است تا مثلا متکلم پیشینیاش، عبدالجلیل قزوینی رازی، صاحب نقض1 درباره اثر این تفسیر، ناتمام است از اوایل سوره بقره تا نیمه آیه شصتم از سوره بنیاسرائیل [= اسراء، که هفدهمین سوره قرآن کریم است، بین نحل، و کهف] و مؤلف «قصه معراج» را به صورت مستقل و مفصل و یکپارچه در 13 صفحه در همینجا که دیگر تفسیرش، یا این نسخه تک مانده از تفسیرش، به پایان رسیده، آورده است که از حیث نظم و تدوین و نثر شیرین بسیار جذاب است.
تالی فاسد قرائت اکثریت اهل سنت این است که در آن صورت فقط خداوند فرستنده وحی و صاحب قرآن، دانا بر تأویل بیش از دویست آیه متشابه قرآنی است و راسخان در علم هم (که در اینجا در مقام مدح آمدهاند، و سرسلسله آنان چهارده معصوم و حضرت ختمی مرتبت(ص) مهبط وحی است) از آن بیخبرند.
گفتنی است که جناب جویا جهانبخش، به مدلول «یکشبه، ره صد ساله رفتن» در عین حداثت سن در جنب اینهمه فرآورد فرهنگی (برآنچه گفتیم بیش از یکصد و پنجاه مقاله چاپ شده، که فقط یکصد فقره آن در دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی آمده، و کما بیش همین تعداد، یا قدری کمتر چاپ ناشده بیفزایید، بالاخص مقالات شاهنامه پژوهانه ایشان شایان یادآوری و تحسین است) به توفیق الهی، و از آنجا که از مکارم اخلاق عالم دگری، است (حافظ) از محضر مبارک حضرت آیت الله سیدمحمد رضا حسینی جلالی، زید عزه العالی، اجازه نامه روایت حدیث دریافت کرده است، گوارا بادش این دولت که دارد کار و باری خوش، (باوام از حافظ)."