خلاصه ماشینی:
"در اینکه اصل تفکیک مامور تشخیص و مامور وصول اصولا قابلقبول است،شکی نیست ولی در عمل منتج نتیجه نمیباشد زیرا تشخیصی کهبدین وسیله انجام میشود بیشتر جنبه شخصی بخود میگیرد تا جنبه اداری،البته در قانون مامورین متعدد و سلسله مراتب بعنوان کمک ممیز،ممیز،ممیز کل و غیره پیشبینی شده ولی بطوریکه در سایر امور دولتی اتفاقمیافتد عمل مامور بدوی که اغلب مستقیما با مودی در تماس میباشد بعلتوجود اصل اعتماد ملاک عمل قرار میگیرد و مقامات بالا با تائید نظر نامبردهنسبت بختام امر اقدام مینمایند.
در این کتاب کلیه اصول و فنون روابط عمومی بطوریکه در ایرانقابل اجرا و عملی باشد بطرز بدیع و شیوائی بیان گردیده و تاریخچهای نیزدر ابتدای آن ذکر شده که نشان میدهد داریوش کبیر که مبتکر بسیاری ازروشهای مملکت دارای و اداره امور عمومی از قبیل تشکیلات کشوری وتنظیم مالیاتها و ایجاد خطوط ارتباط است برای اولین بار یک برنامهبزرگ روابط عمومی را بمنظور شناسانیدن کارهای خود به عموم افرادملتهای تابع ایران و ایجاد حسن تفاهم در آنها اجرا نموده و در این راهاز بهترین وسایلی که زمان وجود داشت استفاده کرده."