ای شب تیره زمستان ! ادب و هنر

"ای شب تیره زمستان{o*o} بگذارید این آفتاب پریده رنگ بمیرد،بگذارید اینروز کوتاه بپایانبرسد،بگذارید زشتیهای زمستان کم‌کمک در پس پردۀ تاریکی فرو رود وجنایات فجیعش را در دل سیاهی شب محو کند تا من از راز دل این شب موحشپرده بردارم و در هر گوشۀ این شب دنیاها درد،رنج،اشک،خنده و شادینشانتان دهم: روز مرد،شادی اگر هم بود در میان ظلمات شب،در میان بازواننیرومند سرما رنگ ماتم بخود گرفت و بفرمانروائی دنیا نشست،دیوهای بدبختیبا وزش باد پرسوز شبانگاه چشم گشودند و براه افتادند. تاریک بود چون شب بود،تاریکتر مینمود چونشب زمستان بود،آسمان خودنمائی نمیکرد،ماهی در بساط شب جلوه نمیفروختو ستاره‌ای بیاد شادمانیش چشمک نمیزد،آبی در جوی نمینالید و گلی در برابرنسیم سرخم نمیکرد،طبیعت در این شب بفرزندانش آموخته که سکوت کننداین سکوت از ترس یا از احترام است،نمیدانم!وقتی صدائی از هیچ گوشهبر نخاست،وقتی دنیا در لباس شب بسکوت نشست میشود گفت همه خوابند،همهاز زحمات روز در دامان تاریک شب باستراحت نشسته‌اند."