شعر - مجله گلستانه ادب و هنر

"شعر کولی راهبه سکوت لیمو-سکوت مورد و پنیرک میان علف‌های نرم، راهبه‌ای که می‌دوزد میخک-بر حصیر رنگی. پنج تو سرخ شیرین شده در آشپزخانه‌ای نزدیک پنج زخم مسیح بریده از شکوفه‌های«آل مریا» در چشم‌های راهبه دو سوار می‌تازند-چارنعل آخرین آه نارسا سست می‌کند لباس زیرش را و دیدن ابرها و تپه‌ها در دوردست متروک، قلب‌اش-از گل شاه پسند و شکر چه می‌شکند. و رودخانه‌ها را بی‌دست خوردگی اما گل می‌دوزد او و باز می‌دوزد بالاش سرش همراه نسیم، بر کرکره‌ها- نور بازی شطرنج می‌کند airemlA نام شهری است فدریکو کارسیا لورکا*برگردان:ملک تاج طیرانی* acroL aicraG ociredeF افسانه ماه،ماه ماه به آهنگری آمد نرم و روان به هر سو. آن دم که کولی‌ها برسند تو را می‌یابند بر سندان که چشم‌های کوچکت را بسته‌ای». سوار چارنعل نزدیک می‌شود، طبلی دشت را می‌نوازد و درون آهنگری پسرک با چشم‌های بسته. درون آهنگری شیون به پاست هق هق کولی‌ها چه بلند به گوش می‌رسد."