بازنمایی حس تراژیک زندگی (نگاهی به کتاب تریستانو می میرد اثر آنتونیو تابوکی) مقاله

"شیوۀ روایت انتخاب شده برایوادار کردن مخاطب و ورود به این گستره همذات‌پنداری آن‌چنان با قدرت انجاممی‌گیرد که مخاطب احساس راوی را با تمام گوشت و پوست خود لمس می‌کند. شاخۀ من خشکید ولی به‌جایاین که من بمیرم،گل کوچک نازنین من مرد؟»راوی این دهشت،روایتگر جهانتلخ و تیره است،این روایتگر تلخ‌اندیش به تمدن غرب می‌تازد و انتقاد می‌کند: «این روزها،آن سوی اقیانوس،غرب تازه دیگری،با بمب اتمی در یک دست وپرچم آزادی در دست دیگر،آواز سر داده است که تمدن واقعی غرب اوست. »(ص 124)تابوکی عمق تراژیک این دهشت را در جایی دیگر برای ما این‌گونهبازگویی می‌کند:«یک روز اما،وقتی که ظواهر امور نشان بر این می‌دادند که همهچیز تمام شده است،همه‌چیز به وضوح برای او آشکار شد. راوی در حال روایت متن را بهناگهان در اختیار نویسنده قرار می‌دهد و بعد در جای جای داستان از وی به علتعدم ارزیابی درست یا انتخاب معادهای نامناسب انتقاد می‌کند."