چکیده:
المنصور محمد بن ابی عامر، حاجب قدرتمند هشام(المؤید) خلیفهی اموی اندلس
(خلافت 366 ـ 399ق) بود. دوران او مقارن است با آغاز ضعف نظامی و
آشفتگی و هرج و مرج حکومت مسلمانان در اندلس. از این رو مسیحیان جرأت یافتند
که به سر حدات و مرزهای اندلس تجاوز کرده و به غارت و کشتار بپردازند. المنصور
از شخصیتهای بزرگی است که در این اوضاع پریشان و آشفته، به فکر دفاع از
قلمرو مسلمانان افتاد و ضربههای متعدد و هولناکی بر پیکرهی دولتهای مسیحی
شمال اسپانیا وارد ساخت. این مقاله، به بررسی سلسله نبردهایی که میان المنصور و
اسپانیای مسیحی رخ داده است میپردازد.
خلاصه ماشینی:
"12 دومین نبرد المنصور در اندلس به فاصلهی چند هفته از جنگ اول، المنصور محمد بن ابی عامر در روز عید فطر در تابستان سال 366 قمری از قرطبه خارج شده و در دژ مجریط (مادرید) به غالب بن عبدالرحمن ـ از والیان مقتدر مرزهای اندلس ـ پیوست و به اتفاق به سوی اراضی قشتاله حرکت کردند و بر دژ موله مستولی شدند و پس از کشتار دشمنان، غنایم زیادی به دست آوردند.
13 سومین نبرد المنصور سومین نبرد ابن ابی عامر زمانی بود که از أسماء دختر غالب بن عبدالرحمن رسما خواستگاری کرد و پس از آن در ماه صفر سال 367 قمری وارد اراضی طلیطله شد و در آنجا با پدرزنش غالب دیدار کرد و هر دو با سپاهیان خود به سوی مسیحیان حرکت کرده و چند دژ آنها را از جمله حصن المال و حصن رسق را تسخیر کردند.
26 تقدیر چنان شد که این پیشگویی تحقق یافت و در همان روزی که آن بز کوهی و آن شعر به المنصور تقدیم شد، گارسیا فرناندز نیز شکست خورده و سپس اسیر گردید و پس از چند روز در اثر زخمی که برداشته بود از دنیا رفت و کار بر پسرش سانچو قرار گرفت، که البته سانچو مجبور شد به مسلمانان جزیه بپردازد.
36 این مکان مقدس که یکی از زیارتگاههای مشهور مسیحیان بود، دیر ایلیا (ایریا)، نام داشت که مسلمانان آن را ویران کردند37 پس از آن سپاه اسلام، در روز چهارشنبه دوم شعبان سال 387 قمری، به شنت یاقب در آمدند و شهر را خالی از سکنه دیدند؛ زیرا اهالی آن گریخته بودند."