چکیده:
بشر به طور طبیعی در طول زندگی در این جهان با نگرانیها و اضطرابهای بسیاری رو به رو بوده و همواره جهت پیروزی بر آنها و از میان بردن عوامل پیدایش آنها کوشیده است. از سویی دیگر، امید به آینده و دستیابی به آرامش، ارتباط عمیقی با نوع جهان بینی هر فرد دارد، چنان که اگر فردی فلسفه و هدف زندگی خویش را بر مبنای پوچگرایی قرار دهد، گریزی از ناامیدی نخواهد داشت، چرا که حیات او محدود به وقایع و حوادث فعلی زندگی اوست. به همین دلیل پرداختن به باورها و بینشهای هر فرد نسبت به جهان و دنیای پیرامون خویش، از این منظر میتواند گره گشای بسیاری از مشکلات بشر متمدن امروزی باشد.پژوهش حاضر در صدد پاسخ به این پرسش است که تأثیر محوری وحدت معبود و نیز نگرش مثبت نسبت به مرگ در ایجاد و تحکیم امید انسان چیست؟ به دیگر بیان، فرهنگ معادپروری تا چه اندازه در ایجاد و پرورش روح امید مؤثر است؟ و در پایان بدین نکته راه یافته که چون طبق آموزههای قرآن کریم، امید واقعی در ارتباط با «الله» است، از این رو توجه به معاد و زندگی پس از آن سبب آگاهی و ایجاد روح امید در آدمی و تلاش در جهت ایجاد زمینههای مناسب جهت رشد و ترقی میگردد و سدی مستحکم در برابر بحران هویت جوان و نوجوان امروزی خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"اما احساس امنیت و آرامش و داشتن امید به آینده در دین اسلام، به عنوان کاملترین و جامعترین دین الهی (بقره/۱۳۷)، در سطحی گستردهتر مورد توجه قرار گرفته و بخش وسیعی از آموزههای این دین به آن اختصاص یافته و افزون بر ارائه تعریفی جامع از آن، به راهکارهای روانی و رفتاری فراوانی برای دستیابی به این نیاز اصیل بشری پرداخته است که اعتقاد به معاد و فرجام آدمی یکی از بهترین این راهکارهاست و اگر آدمی از این نظر نسبت به آینده امیدوار نباشد و زندگی را تنها در این دنیای مادی محصور بداند، به طور طبیعی رفتاری بیرون از عرف طبیعت انسانی از خود بروز میدهد که حتی در جهت دادن جامعه به سمت ناامیدی و افسردگی نیز بیتأثیر نخواهد بود.
به همین دلیل در این پژوهش سعی شده نتایج و آثار ایمان به معاد در ایجاد و تحکیم روح امید در آدمی با استفاده از آیات قرآن کریم و تفاسیر معتبر مورد بررسی قرار گیرد، چرا که در بینش قرآن کریم نیز امید به لقای الهی در روز رستاخیز، علاوه بر اینکه زمینه پیدایش عمل صالح و بستر مناسبی برای داشتن فرهنگ معادباوری در زندگی است (کهف/۱۱۰)، ریشه یأس و ناامیدی را که آفت جان انسانهاست، میسوزاند (عنکبوت/۲۳) و آسودگی خاطر و راحتی در برخورد با مشکلات دنیوی را برای مؤمنان به ارمغان خواهد آورد (بقره/۲۲۳)."