چکیده:
این مقاله با طرح مسئله ای با عنوان «نگاهی به انواع و مراتب زبان در حوزه گفت وگوی خدا و انسان» آغاز می شود و به اختصار، به مرور پیشینه انواع و مراتب زبان وحیانی در متون خداشناسی و عرفانی متقدم می پردازد و گونه گونی و تفاوت رویکردها و بینش ها را در باب آن خاطر نشان می سازد، سپس در گفتاری با عنوان «درآمدی بر معنی شناسی وحی و وحی القلوب»، ماهیت وحی تشریعی یا سنتی، به منزله میزان و معیاری برای دریافت بهتر وحی القلوب بحث می شود. پس از آن، به موضوع اصلی مقاله با عنوان «وحی القلوب یا وحی دل ها» و ماهیت و جایگاه یکی از دل انگیزترین و ظریف ترین مراتب وحی پرداخته می شود. این گفتار با نگاهی بر منابع خداشناسی متقدم آغاز می شود و در ادامه، به تبیین ماهیت و جایگاه وحی دل ها با تاکید بر آرای مولوی می پردازد. استناد به آرا و آثار عرفا در باب ماهیت، جایگاه، سرچشمه، وجه تسمیه، استمرار، کارکرد و حجیت وحی القلوب در این گفتارـ با عنایت به تازگی و ظرافت موضوع ـ می تواند به عنوان مقدمه و نقطه آغازی در ارائه تعریف دقیق و عالمانه از وحی دل و حدود و میزان و اعتبار آن، سودمند افتد.
This article starts with an introduction entitled “A glance at the types and levels of revelational language in the dialogue between God and man” .It offers a brief review about the background of the types and levels of revelational language in old theological and mystical texts in order to show the diversity and difference in this area. Then، it considers the essence of the religious or traditional revelation as a scale and a standard for a better understanding of the revelation of the hearts in a chapter entitled “a prologue to semantics of revelation”. Next comes the main idea of the article، “The Revelation of the Hearts” which alludes to the essence and status of one of the most subtle and lovely levels of revelation. This discussion starts with a glance at the old theological sources and then presents the essence and status of the revelation of the hearts according to Rumi. The works and the views of the mystics about the essence، status، and authority of the “Revelation of the Hearts” presented in this article can be profitable for research about religious language، one of the important and sensitive areas of the modern religious studies.
خلاصه ماشینی:
وحی القلوب یا وحی دل ها با تأکید بر آرای مولوی * لیلا پژوهنده نه نجوم است و نه رمل است و نه خواب وحی حق والله اعلم بالصواب از پی روپـوش عـامه در بیان وحی دل گویند آن را صوفیان (مثنوی ، ١٨٥٢/٤ـ١٨٥٣)١ چکیده : این مقاله با طرح مسئله ای با عنوان «نگاهی به انواع و مراتب زبان در حوزٔە گفت وگوی خدا و انسـان » آغاز می شود و به اختصار، به مرور پیشینۀ انواع و مراتب زبان وحیانی در متون خداشناسـی و عرفـانی متقدم می پردازد و گونه گونی و تفاوت رویکردها و بینش ها را در باب آن خاطر نشان می سازد، سـپس در گفتاری با عنوان «درآمدی بر معنی شناسی وحی و وحی القلوب »، ماهیت وحی تشریعی یا سنتی ، به منزلۀ میزان و معیاری برای دریافت بهتر وحی القلوب بحث می شود.
»(ص ١٩٦ـ١٩٧) فروزانفر در شرح وحی القلوب (فرهنگ نوادر لغـات و تعبیـرات و مصـطلحات بـر کلیات شمس ، ٥٦٩/٧ـ٥٧٠) بر همین معانی و اوصـاف تأکیـد کـرده اسـت : «انکشـاف معانی بر دل از سوی حق تعالی بی چون و چگونه و بی واسطۀ غیر، زیرا صوفیان معتقـد بوده اند که روح مرد کامل ارتباطی بی تکیف و بی قیاس با خدای تعالی دارد و بی واسطه ، ولی از راه این ارتباط بر اسرار مطلع می گردد و خدا با دل وی سخن می گوید»: لــوح محفــوظ اســت او را پیشــو از چه محفوظ است ، محفوظ از خطا نه نجوم است و نه رمل است و نه خواب وحــی حــق والله اعلــم بالصــواب از پـــی روپـــوش عامـــه در بیـــان وحـــی دل گوینـــد آن را صـــوفیان (مثنوی ، ١٨٥١/٤ـ١٨٥٥) در ابیات یاد شده نیز، مولوی بر خاستگاه وحیانی ، الهی و غیبی وحی دل ها و حقیقت و حقانیت آن پای می فشارد، و وحی دل را از این منظر هم سنگ و هم تراز با وحی حـق در نظر می گیرد.