چکیده:
اصولا پارکینگ های حاشیه ای از مطلوبترین انواع پارکینگ بوده و از بیشترین تقاضا برخوردار می باشند. مطلوبیت این نوع پارکینگها به اندازه ای زیاد است که در بسیاری از موارد، پارک کنندگان علی رغم وجود پارکینگ های غیرحاشیه ای، مسافت های طولانی را در جستجوی آن طی می نمایند. از این رو هر اقدام در راستای افزایش رونق سرمایه گذاری در زمینه پارکینگ های غیرحاشیه ای جز با حمایت از سرمایه گذاری در این بخش در برابر پارکینگ های حاشیه ای امکان پذیر نخواهد بود. یکی از مهمترین راهکارها به منظور حمایت از سرمایه گذاری بخش خصوصی در زمینه پارکینگ های طبقاتی، اعمال محدودیت در پارکینگ های حاشیه ای می باشد. از مهمترین این محدودیت ها می توان به قیمت گذاری مناسب پارکینگ های حاشیه ای در حوزه نفوذ پارکینگ های طبقاتی به گونه ای که پارکینگ های غیرحاشیه ای از قیمت پایین تری در مقایسه با پارکینگ های حاشیه ای برخوردار باشد، اشاره نمود تا با توجه به رفتار استفاده کنندگان که معمولا هزینه پارک برای آنها به عنوان مهمترین فاکتور مطرح می باشد، بخش قابل توجهی از پارک کنندگان به این پارکینگ ها مراجعه نموده و امکان پارک در حاشیه معبر و در نزدیکترین محل ممکن از مقصد، برای بخش دیگر از متقاضیان پارک که این مساله برای آنها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد با پرداخت هزینه بیشتر فراهم گردد. در مطالعات حاضر، در ابتدا عوامل موثر در قیمت گذاری فضاهای پارک با روش نظرسنجی مورد شناسایی قرار گرفته و به دو دسته عوامل کنترلی و عوامل مستقیم تقسیم گردیدند. عوامل کنترلی شامل «هزینه های اقتصادی پارکینگ های حاشیه ای و غیرحاشیه ای» و نیز «هزینه سفر با مدهای رقیب»، به منظور تضمین اقتصادی بودن سرمایه گذاری در زمینه پارکینگ می باشد. این در حالی است که عوامل مستقیم، مجموعه عواملی مشتمل بر «فضاهای پارک غیرحاشیه ای مورد نیاز»، «متوسط مدت زمان پارک»، «میزان کمبود فضاهای پارک» و «دوره زمانی کمبود» در نظر گرفته شد که به طور مستقیم در قیمت گذاری فضاهای پارک، تاثیرگذار بوده و روابط میان آنها و قیمت به صورت خطی در نظر گرفته شد. قابل ذکر است در محاسبه ضرایب این رابطه، روش تحلیل سلسله مراتبی مورد استفاده قرار گرفت