چکیده:
در این پژوهش، رابطه بین میزان محافظهکاری شرطی اعمال شده و احتمال اخبار منفی آینده مورد بررسی قرار گرفته است. برای آزمون فرضیههای تحقیق از روشهای رگرسیونی لاجیت و حداقل مربعات معمولی استفاده شده است. این پژوهش در دوره زمانی 8 ساله، از سال 1381 تا سال 1388 و بر روی نمونهای متشکل از 60 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است. بر اساس محافظهکاری شرطی؛ اخبار بد (زیانها) علیرغم قابلیت تایید پایین، در دوره جاری شناسایی میشوند، اما شناسایی اخبار خوب (سودها) تا زمان احراز شرط قابلیت تایید لازم، یعنی تا دورههای آینده به تأخیر میافتد. از این رو انتظار میرود که شرکتهای که میزان بالاتری از محافظهکاری شرطی را اعمال میکنند، به واسطه شناسایی بهموقع اخبار بد؛ احتمال انتشار اخبار بد آینده در مورد آنها کاهش مییابد. لذا، به نظر میرسد که بین میزان محافظهکاری شرطی اعمال شده و احتمال اخبار منفی آینده، رابطه منفی وجود داشته باشد. یافتههای تحقیق نشان میدهد که رابطه منفی و معنادار بین محافظهکاری شرطی اعمال شده و احتمال اخبار منفی آینده وجود دارد. همچنین، نتایج حاکی از عدم وجود رابطه معنادار بین محافظهکاری شرطی و واکنش بازار به اخبار خوب و بد شرکتها است. علاوه براین، وجود رابطه معنادار بین اندازه شرکت و درجه اهرم مالی آن با بازده غیرعادی شرکت مورد تایید قرار گرفت.
خلاصه ماشینی:
"بررسی رابطه بین میزان محافظهکاری شرطی و اخبار منفی آینده در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران دکتر احمد خدامیپور 1 2 * رحیمه مالکی نیا چکیده در این پژوهش، رابطه بین میزان محافظهکاری شرطی اعمال شده و احتمال اخبار منفی آینده مورد بررسی قرار گرفته است.
از این رو انتظار میرود که شرکتهای که میزان بالاتری از محافظهکاری شرطی را اعمال میکنند، به واسطه شناسایی بهموقع اخبار بد؛ احتمال انتشار اخبار بد آینده در مورد آنها کاهش مییابد.
لذا، به نظر میرسد که بین میزان محافظهکاری شرطی اعمال شده و احتمال اخبار منفی آینده، رابطه منفی وجود داشته باشد.
یافتههای تحقیق نشان میدهد که رابطه منفی و معنادار بین محافظهکاری شرطی اعمال شده و احتمال اخبار منفی آینده وجود دارد.
همچنین، نتایج حاکی از عدم وجود رابطه معنادار بین محافظهکاری شرطی و واکنش بازار به اخبار خوب و بد شرکتها است."