چکیده:
وزن بدن از طریق تعادل بین دریافت غذا و انرژی مصرفی تنظیم می شود. هورمون گرلین باعث افزایش اشتها و مصرف غذا می گردد. برای تعیین اثرات یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب با شدت های فزاینده روی گرلین آسیل دار و اشتهای افراد چاق، 9 دانشجوی مرد بی تحرک با سن 0/5+- 21 سال، وزن بدن 2/13+-99/61 کیلوگرم، شاخص توده بدن 0/84+-32/86 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 1/48+-34/21 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه، در تحقیق حاضر شرکت کردند. تحقیق با طرح تصادفی متعادل شده شامل دو جلسه آزمون (ورزشی و کنترل) انجام شد. پروتکل تمرین شامل دویدن روی نوار گردان با %50، %60، %70 و %80 حداکثر اکسیژن مصرفی بود. نمونه های خون قبل، هنگام و دو ساعت بعد از فعالیت جمع آوری شد. نتایج نشان داد مقادیر گرلین آسیل دار و میزان گرسنگی کاهش یافته است و در انتهای آزمون، به طور معنی داری کمتر از مقادیر استراحتی بود (هردو P>0/001). مساحت زیر منحنی مربوط به میزان گرسنگی، هنگام فعالیت ورزشی، بازیافت و کل دوره آزمون به طور معنی داری( به ترتیب؛ P=0/007، P=0/001، P=0/007) در جلسه آزمون ورزشی (به ترتیب: 7/33+-145/94، 21/71+-344/58، 23/90+-490/19 واحد در دقیقه) کمتر از کنترل بود، در حالی که مقادیر مساحت زیر منحنی مربوط به گرلین آسیل دار در جلسه آزمون ورزشی، در مقایسه با کنترل بود، در حالی که مقادیر مساحت زیر منحنی مربوط به گرلین آسیل دار در جلسه آزمون ورزشی، در مقایسه با کنترل فقط در دوره بازیافت (P<0/001) کمتر بود. این یافته ها اشاره دارند گرلین آسیل دار و اشتهای افراد چاق هنگام فعالیت ورزشی با شدت 70% حداکثر اکسیژن مصرفی و تا دو ساعت بعد از این پروتکل کاهش می یابد و به نظر می رسد هورمون رشد در این کاهش نقش موثرتری دارد. اینکه آیا این پروتکل می تواند در یک برنامه تمرینی کوتاه مدت اثرات مشابهی داشته باشد، به بررسی بیشتر نیاز دارد.
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس،فرضیۀ تحقیق عبارت بود از اینکه یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب با شدتهای فزاینده(متوسط تا تقریبا شدید)،بهطور متفاوتی باعث سرکوب موقتی گرسنگی در افراد چاق بیتحرک میشود که این خود ممکن است با کاهش غلظتهای پلاسمایی گرلین آسیلدار مرتبط باشد.
اختلاف بین آزمونها در 70%،80%،و مرحله اول،دوم و سوم را نشان داد،اما بعد از تعدیل،فقط اختلاف در 70% )500/0 P( ، 08%)110/0 P( ،معنیدار ماند به علاوه،اختلاف معنیداری برای مقادیر مساحت زیر منحنی گرلین آسیلدار در دوره بازیافت،و کل دوره آزمون(به ترتیب ،100/0<P )100/0 P( در جلسه آزمون فعالیت ورزشی(به ترتیب 32/70؟435/18،34/85؟580/47 میلی لیتر/میلیگرم در دقیقه)نسبت به آزمون کنترل(به ترتیب 43/02؟702/40،54/66؟880/95 میلی لیتر/میلیگرم در دقیقه)مشاهده شد(شکل)2) (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 2(چپ)دادهها به صورت میانگین؟خطای معیار برای غلظتهای پلاسمای گرلین آسیلدار 9 آزمودنی هنگام جلسات آزمون فعالیت ورزشی و کنترل.
(چپ)دادهها به صورت میانگین؟خطای معیار برای غلظتهای پلاسمایی هورمون رشد 9 آزمودنی هنگام جلسات آزمون فعالیت ورزشی و کنترل مقادیر استراحتی قبل از شروع فعالیت ورزشی(چهارخانۀ مشکی)،بعد از هر حجم کار دویدن،30،60،و 90 دقیقه هنگام سه مرحله بازیافت (چهارخانۀ هاشور خورده).
نتایج نشان میدهد گرلین آسیلدار هنگام فعالیت ورزشی با شدت 70% حداکثر اکسیژن مصرفی کاهش یافت و موضوع جالب اینکه میزان آن دو ساعت بعد از قطع فعالیت ورزشی،بهطور معنیداری کمتر از مقادیر استراحتی بود تغییرات مشابهی برای میزان گرسنگی،هنگام و بعد از فعالیت ورزشی مشاهده شد.
noitartsinimdA enomroH htworG retfa dna erofeb esicrexE ot esnopseR nilerhG ehT .
261-751 :57 ;msilobateM & ygolonircodnE lacinilC fo lanruoJ ,nem ni enomroh htworg gnitalucric no esicrexe ytisnetni hgih dna wol fo tceffE ."