خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود)سالواتوره کوازی مودو در 20 آگوست 1901 در مودیکا چشم به جهان گشود وسالهای اولیۀ کودکی را در شهرهای روکالومه را،چه لا،آکواویوا و ترابیا گذراند.
سالواتوره کوازی مودو در 1959 جایزۀ ادبی نوبل را دریافت کرد و دو سالبعد در سال 1961 در ناپل چشم از جهان فرو بست.
اشعار کوازی مودو را میتوان به دو دوره تقسیم کرد: دوره اول:از مشخصههای اشعار این دوره نوستالژی در محتوی وگرایشهایی بهارمه تیسم در فرم است.
دست مایه تنهایی،نوستالژی دوران کودکی که به صورتدورانی از معصومیت و آرامش به تصویر کشیده شده و همچنین نوستالژی زادگاه(سیسیل)،مضامین اساسی این اشعار را تشکیل میدهند؛همچون مجموعهاشعار آبها و زمینها،آبوآهای غوطهور،اراتو و آپولیون و شب تند فرا میرسد.
کوازی مودو در این دوره دیگر آن کاوشگرزمان و سرزمینها نیست؛بلکه داوری است جدی نیست به عصر خویشتن."