خلاصه ماشینی:
"حکیمی شاعر،شاعری ناصح سنجش اندرزهای فردوسی در شاهنامه و سعدی در بوستان حمید رضا اردستانی رستمی چکیده فردوسی،بزرگترین شاعر حماسه سرای ایران است که شعر او نه تنها مورد تقلید حماسهسرایان پس از او،بلکه معلمان اخلاق،نظیر سعدی شیرازی نیز قرار گرفته است؛بنابراین میتوان گفت که افزون بر ویژگیهای حماسی،خصیصههایی تعلیمی نیز در این اثر نهفته است که«شاهنامه»را در میان متون ادب فارسی شاخص ساخته و همین امر باعث شده که یکی از بزرگترین شاعران فارسیگوی، یعنی سعدی،در«بوستان»از او تأثیر پذیرد.
اما شباهتها در بوستان سعدی و شاهنامۀ فردوسی بسیار است و این دو اثر میتواند پیونددهندۀ دو سخنور باشد؛ اگرچه دو شاعر استاد،از دید زمانی در دو سوی مختلف زیسته باشند؛یکی در عصر حماسه و غرور ملی زندگی کرده و دیگری در عصر غزل و عرفان و شکست غرور ملی به واسطۀ هجوم مغولان،یکی در باغی که ارث بدو رسیده محصور شده و اثر خود را پدید آورده و دیگری سیر آفاق کرده و اثر خود را پس از آن سروده،یکی هنوز اندیشههای پیش از اسلام در او جریان دارد،ولی دیگری مطیع متعصب اندیشههای اسلامی است،اما میتوان با کمی اغماض،هر دو کالبد را در بیان نکات اخلاقی،حکمت،اسطورهپروری،سادی گزبان و آزادگی در روح واحدی دید و این بیت مولانا را بر زبان جاری ساخت که: جان گرگان و سگان از هم جداست#متحد جانهای شیران خداست (مولانا:455/4) پینوشتها (1)- erutaretiL modsiw (2)-برای مطالعۀ نخستین سرودهها و آغاز ادب فارسی بنگرید:(تاریخ سیستان،ص 256؛صفا، ذبیح الله،تاریخ ادبیات ایران،ج 1،صص 163-182)."