خلاصه ماشینی:
"بعد از آن که میفرماید: ((إن الله قد بعث لکم طالوت ملکا)) میفرماید: ((و قال لهم نبیهم ان آیة ملکه أن یأتیکم التابوت فیه سکینة من ربکم و بقیة مما ترک آل موسی و آل هارون تحمله الملائکه)) [بقره:248(18)] اکنون این نکته روشن میشود که چرا حضرت مهدی (علیهالسلام) به نام در قرآن معرفی نشد زیرا اولا تنها راه معرفی این نیست و حضرت از راههای دیگر (معرفی با صفات) معرفی شده است و قرآن به طرق دیگر به وجودش و حکومت جهانی او اشاره نموده است (آیه 106 سوره انبیاء) و ثانیا: مصالحی در کار بوده که حضرات معصومین به نام ذکر نشوند که از این میان محفوظ ماندن قرآن از تحریف را میتوان نام برد درست همان علتی که ایجاب کرد آیه اکمال دین در بین آیات تحریم خبائث و آیه تطهیر در بین آیه نساء النبی قرار گیرد تا ضمن ابلاغ پیام به همه حقجویان مانع از دست بردن در قرآن نیز بشود.
(22) عظمت وجودی امام و نقش آفرینی او در هستی و هدایت ممتازی که برای بشریت دارد، در قرآن، چنین بیان شده است، و این گونه است که قدر و مقام امامت و برتریاش حتی بر مقام نبوت و رسالت، هویدا میشود که پیامبر مرسلی چون ابراهیم، در آخر عمر خود، به این مرتبه، که با مشاهدهی ملکوت آسمانها و تحصیل یقین برایاش حاصل شده، مفتخر میگردد."