چکیده:
چکیده خداپروایی و خودنگهداری، در تعالیم دینی، مظاهر مختلفی دارد که هر یک به نوبه خود بحث مستقلی می‌طلبد؛ پاکدامنی و پاکدستی از جمله آنهاست. این مقاله به بررسی پاکدامنی و پاکدستی با بهره‌گیری از آیات و روایات، می‌پردازد و در هر مورد به جلوه‌ها و الگوهایی از معصومین‌علیهم‌السلام پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
"قرآن کریم در موضوع پاکدامنی، به توصیه‌های معمولی و حتی مکرر، بسنده نکرده، بلکه همزمان افراد ممتازی را به عنوان الگو معرفی می‌کند تا مردان و زنان آنها را سرمشق قرار دهند و راه و روش پاکدامنی را از آنان بیاموزند.
آیه نمی‌گوید زنا نکنید بلکه می‌گوید: به این عمل شرم‌آور نزدیک نشوید، و این تعبیر اشاره به این است که آلودگی به زنا غالبا مقدماتی دارد که انسان رإ؛تتب -00 أ تدریجا به آن نزدیک می‌کند همانند چشم‌چرانی، برهنگی و بی‌حجابی، کتاب‌های بدآموز، فیلم‌های آلوده و نشریات فاسد و کانون‌های فاسد و نیز همکاری با زنان در مرکز اداری و فرهنگی، به ویژه در دو اثر خلوت و همچنین ترک ازدواج و...
قرآن نه تنها در امور ایتام، پیروانش را به پاکدستی فرا می‌خواند، بلکه در مورد وصیت نیز توصیه می‌کند که در مواد آن تغییر و تبدیلی ایجاد نکنند: فمن بدله بعدما سمعه فإنما إثمه علی الذین یبدلونه إن الله سمیع علیم.
4. دوری از امتیازخواهی: اجتناب از ویژه‌خواری و امتیاز خواص و هرگونه پورسانت از دیگر جلوه‌های پاکدستی است که نیروهای یک سازمان و تشکیلات اسلامی باید از آنها دوری جویند، چنانکه حضرت علی‌علیه‌السلام فرمودند: ایاک و الاستئثار بما الناس فیه اسوة.
پاکدستی یعنی پاکیزه بودن دست آدمی از آلودگی به مال و کار حرام که قرآن از چنین کسی به »حفیظ« و »امین« تعبیر و حضرت یوسف‌علیه‌السلام را به عنوان مدیر پاکدست و سرمشق ثابت معرفی می‌کند."
(
, 
, 
)
