یادداشت: خطرهای کهنه و همسایگان تازه سرمقاله

"آنها در جریان‌ جنگهای اول و دوم جهانی و نیز سالهای پیش و پس از آن بارها طعم تلخ زورگوئی و مداخله خارجی را چشیدند، همدستی یا رقابت همسایگان بزرگ برای غارت ایران را در قالب قراردادهائی چون قراردادهای 1907 و 1919 تجربه کردند،شاهد اشغال خاک کشور و ترکتازی و تبهکاریهای نیروهای روسی(سفید و سرخ)،انگلیسی،ترک‌ و هندی شدند،و دامنهء سیاستهای شوم بیگانگان و عمق پستی و خیانت برخی از عناصر داخلی را در تلاش برای‌ از میان بردن یکپارچگی ملی در سراسر ایران و بویژه در جریان سر کار آوردن حکومتهای پوشالی و دست نشانده‌ در گیلان و خوزستان و آذربایجان و کردستان لمس کردند. اتحاد جماهیر شوروی با همهء بدی‌ها،دست‌کم ما را از وجود امنیت و آرامش در شمال مطمئن می‌ساخت، ولی کشورهای جانشین آن عموما گرفتار تنش‌های داخلی،اقتصاد بیمار،تشنگی فرهنگی و سرگشتگی‌ سیاسی هستند و در یک کلام،ضعیف و تأثیرپذیرند و همین ضعف و تأثیرپذیری برای امنیت ملی ما خطرناک است‌ زیرا میدان عمل مناسبی برای قدرتهای بزرگ و رقبای منطقه‌ای ایران فراهم می‌آورد."