چکیده:
در این مقاله هدف کلی، پرداختن به ابعاد نظری برابری جنسیتی در حوزه سیاسی است. ابتدا
رویکردهای اصلی نسبت به برابری جنسیتی درحوزه سیاسی مطرح گردیده و از این میان سه رویکرد
برابری، تفاوت و نابرابری جنسیتی به عنوان سه نوع نگرش افراد یعنی نگرشهای برابرگرا، تفاوتگرا و
نابرابرگرا نسبت به مسائل برابری جنسیتی در حوزه سیاسی برگزیده شده است. سپس حوزه سیاسی به سه
بخش حقوق شهروندی، مشارکت سیاسی سیاسی تقسیم گردید. در بخش دوم نگرش
210 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران مود سنجش قرار گرفت و از روشهای آماری تحلیل یک متغیره ،
تحلیل واریانس، همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد. پس از استخراج یافتههای تحقیق، نتایج مورد
تحلیل حاکی از تاثیرگذاری عوامل زمینهای بویژه عامل اجتماعی شدن فرد در خانواده، و همچنین عوامل
ذهنی - نگرشی و عوامل رفتاری بر نوع نگرش فرد نسبت به برابری جنسیتی در حوزه سیاسی است. بطور
کلی میتوان نتیجه گرفت که بیشتر دانشجویان دارای نگرش تفاوتگرای جنسیتی در حوزه سیاسی هستند
و گرایش کمتری نسبت به نگرش نابرابرگرا و برابرگرای جنسیتی دارند ولی مردان دارای نگرش نابرابرگرای
جنسیتی بیشتری نسبت به زنان هستند.